ขี้ฟ้อง ขี้แพ้ ขี้อิจฉา

934 11 Feb 2024

สมัยผมทำงาน ผมเป็นคนหนึ่งที่แทบจะนับครั้ง ตลอดระยะ 10 กว่าปี ผมเดินเข้าห้องผู้บริหาร น้อยมาก เป็นคนแบบนี้จริงๆ ถ้าไม่หนักหนาสาหัส หรือ สำคัญมากๆ ไม่มีทาง และถ้า ผู้บริหารเรียกไปพบ ถ้าไม่สลักสำคัญ แบบอ่อนไหว( sensitive) มากๆ ผมต้องเอามาเล่าให้ เพื่อนร่วมทีมฟัง ว่า ผู้บริหารพูดอะไร และ ผมพูดอะไร

และผมจะไม่ชอบร่วมงานกับคนที่เดินเข้าออกห้องผู้บริหารถิบถี่ มันทำให้เกิดความสงสัย และความสงสัยนี้เองที่นำมาซึ่งความแตกร้าว ไม่ไว้ใจ หรือ ไม่เป็นเอกภาพของทีม ขององค์กร เพราะบางครั้ง ปัญหา ถ้ามีควรพูดกันในทีม ในคณะทำงาน หรือในแผนกก่อน การหารือใดๆ ที่ไม่ข้ามหัวกัน สำหรับผมถือว่า เป็นบุคคลที่ไม่น่าร่วมงาน

ผู้บริหาร หรือหัวหน้า หรือ ผู้นำ เองก็ไม่ควร ปล่อยให้คนแบบนี้ เข้าออกตามอำเภอใจด้วย ผมเคยบอก กับลูกทีมเลยว่า ถ้าไม่ มีธุระอะไรจำเป็นจริงๆ ไม่ต้องเข้ามาที่โต๊ะผม จะเพื่อ รายงานการทำงาน  หรือ ฟ้องอะไรก็แล้วแต่ !! เพราะมันทำให้เรา เหมือนเป็นเครื่องมือ เป็นหมากเกมส์ ที่ไร้สาระ ฉะนั้น เวลาทำงานในองค์กรใหญ่ๆ ถ้าเราเจอเพื่อนร่วมงาน “ไอ้ / อี ขี้ฟ้อง” ขึ้นมานะ บรรยากาศทำงานเสียไปเกือบครึ่ง เจอหัวหน้าจำพวกหูเบา อ่อนไหวง่าย คล้อยตามไว ยิ่งยุ่ง น่าปวดหัวมาก เจอมากๆ ก็เบื่อ เบื่องาน เบื่อชีวิตไปเลย

การทำงานกับคนหมู่มาก การอยู่ในสังคม ทุกที่ ทุกสังคม วัฒนธรรม มีด้วยกันทั้งนั้น มากคนก็มากความ มากตาม คนเห็นแก่ตัว คนขี้ฟ้อง คนขี้แพ้ คนขี้อิจฉา ใส่ร้าย ฯลฯ คนที่เสนอหน้าเก่ง ประจบเก่ง ล้วนแต่ทำให้บรรยากาศการทำงาน แย่ น่าเบื่อ การที่เราต้องรู้จักตัวเอง รู้จักสภาวะทางอารมณ์ และรู้จักระงับ ควบคุม เก็บซ่อน และ หนักแน่นในการยึดกุม แนวคิด หลักการสำคัญ เพื่อให้เราครองตนในการทำงาน ในร่วมงานนั้นสำคัญมาก เราเป็นมนุษย์ เรามีภาวะต่างๆ ได้ไม่แปลก คามรัก ความเกลียด ความอยากได้ อยากชนะ อยากประสบความสำเร็จ อยากก้าวหน้า มีชื่อเสียง ฯลฯ เรามีแอบแฝง หรือ ซ่อนในใจกันทุกคน แต่ถ้าเรามีหลักการชัดเจน เราจะรู้ว่า แบบนี้ไม่ดี นะ ไม่เหมาะสม ไม่ควรทำ อาทิ การเดินเข้าไปหารือ ผู้บริหาร ทั้งๆ ที่หัวหน้าทีมเรามี หรือ เพื่อนร่วมทีมเรามี ผมชอบมาก เวลาเจอบรรยากาศทำงาน มีห้องผู้บริหาร ติดกระจกใสทุกด้าน และผู้นำ หรือ ผู้บริหาร ที่นอกจากจะ ตำหนิ การเข้ามารายงาน อะไรแบบข้ามหัว หรือ ฟ้อง ไร้สาระ หยุมหยิมแล้ว ยังรู้จัก เทหรือ โยนทิ้ง ข้อมูล คำฟ้อง ต่างๆ เพราะผู้นำ จะต้องยืนให้เที่ยง ให้ความเป็นธรรม หาความจริงในทุกด้าน ไม่ใช่ งมงาย ไหลตามคำฟ้อง จากปากคนที่ ขี้แพ้ ขี้อิจฉา ขี้อวด ฯลฯ

การทำงาน การอยู่ในสังคม การอยู่กับคนหมู่มาก ล้วนแต่เจอปัญหาแบบนี้แหละ นี่แหละทำไม การให้อำนาจ ให้สถานะคน ที่มีบทบาทสำคัญ จึงต้อง คัดเลือก ตรวจสอบ สืบประวัติการทำงาน ทัศนะคติ แนวคิด แนวปฏิบัติ ตลอดจน การใช้ชีวิตส่วนตัว เพราะคนแบบนี้ คือ คนที่จะรักษา ความดีงาม บรรทัดฐาน หรือหลักการที่ถูกของสังคม ขององค์กร เอาไว้ได้ 

คนโบราณ มักพูดว่า “หนทางพิสูจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน” “ใจมนุษย์ยากแท้หยั่งถึง” นั้น ก็เพราะเหตุผลนี้แหละ กาลเวลาจะค่อยๆ เผยตัวตนคนออกมาเอง ว่าเขาเป็นอย่างไร ฉะนั้น  การถูกยอมรับ ถูกนับถือ เชื่อฟัง จากผลงาน การกระทำ ต่างๆ  คือ สัญลักษณ์สะท้อน ตัวตนคนนั้น ความเป็นผู้นำ ความมีหลักการ ความหนักแน่น

พูดซะไกลเลยเรา พอดีอ่านเจอข่าว พิธา ลิ้มเจริญรัตน์ หลุดข้อกล่าวหา เรื่อง หุ้นไอทีวี ก็นึกถึง เรื่องราวของคนจำพวก ไอ้ขี้ฟ้อง ฟ้องแบบคนขี้แพ้ ขี้อิจฉา ทำให้สังคม ระบบ วุ่นวาย สะท้อนความอ่อนแอของระบบ ความตื้นเขินของกลไก กระบวนการยุติธรรม สะท้อนสติปัญญา อุดมการณ์ของคนในสังคม ที่คิดเห็น แสดงออก ต่อคำว่า ความยุติธรรม  และเห็น ความเที่ยงธรรมของ ศาล สถาบันที่มิอาจจะคลอนแคลน สั่นไหว ในความถูกต้อง