ประชาชนต้องมีสติ…รัฐต้องอดทน เพื่อให้ได้รัฐธรรมนูญที่ดี

1299 07 Jul 2012

เริ่มจากเหตุหนึ่งกลายมาเป็นผลแบบหนึ่ง และจากผลกลายมาเป็นเหตุใหม่ ลุกลามขยายเป็นความรุนแรง คือคำอธิบายกว้างๆ ของปรากฏการณ์ทางสังคมการเมืองไทยในยามนี้เลย หลังเลือกตั้งเมื่อปีที่ผ่านมา เหมือนทุกอย่างจะก้าวเดินไปได้พ้นจากวิกฤตินี้ ไปได้ แต่แล้วกลับวันนี้ อะไรๆ ดูทำท่าจะไม่จริงอย่างที่คาดหวัง ความรู้สึกของทั้งสองฝ่ายจุดติดเป็นระยะๆ เพราะต่างก็สูญเสีย เหมือนถ่านไฟที่ยังคุเมื่อเจอลมกรรโชกเบาๆ ก็คุแดงและร้อนฉ่าขึ้นมาตลอดเวลา ในชุมชนทุกอย่างเริ่มกลับไปสงบป้าย สื่อ ภาพ ข้อความ เริ่มฉีกขาดผุพังหายไปมาก แต่ในสนามสื่อ ในพื้นที่เมือง และในโลกไซเบอร์กลับยังไม่จบ !! ที่น่าวิตกคือ หลายคนเริ่มเห็นคล้ายๆ เป็นสัญญาณความรุนแรงอีกระลอก เมื่อรัฐบาลเริ่มผลักดันการแก้ไขรัฐธรรมนูญ  โดยเฉพาะมีขบวนการหยิบยก ประเด็น ม.112   ซึ่งเกี่ยวกับสถาบันพระมหากษัตริย์ และนั่นเหมือนเงื่อนไขการเมือง คือต้นเหตุนำมาสู่ภาวะความชิงชังฝังรากลึกอีกขั้นหนึ่ง แน่นอนว่าการเมืองโดยตรง ที่ออกมาเคลื่อนไหวบนถนน ยังไม่ก่อเกิดเพราะสังคมไทยในยามนี้เปราะบางและไม่เหมาะเลยหากต้องเผชิญหน้า แต่การเมืองเชิงสัญลักษณ์กลับขยายวงกว้าง รุนแรงและถูกผลิตซ้ำรวดเร็วมีพลัง ดุจกระสุนและยิ่งออกจากปากกระบอกปืนสื่อ ในขณะที่แนวทางการสลายภาวะความคิดปฏิปักษ์โจมตีกันเหล่านี้ กลับไม่ถูกเยียวยาจากรัฐ  !! ความอับจนโอกาสในการเข้าถึงอำนาจสื่อสาร เข้าถึงพื้นที่เสรีภาพ จึงเกาะเกี่ยวยึดโยงและสถาปนาตัวบุคคลให้สูงขึ้นทุกวัน ทำให้ขบวนการต่อสู้สร้างวาทกรรมนำอดีตนายกฯ มาเป็นสัญลักษณ์ ทั้ง 2 ฝ่ายสร้างวาทกรรมยกย่องโจร นักเลง อาชญากรเยี่ยงวีรบุรุษ ซึ่งแหลมคมมากในการต่อสู้ แต่อันตรายต่อระบอบประชาธิปไตยต่อความมั่นคงของประเทศ และต่อสังคม กลายเป็นการต่อสู้เชิงอุดมการณ์ระดับรากเต็มรูปแบบ คำถามคือ ทำไมจึงเกิดมวลความคิดขนาดมหึมาในหมู่ประชาชนมากถึงเพียงนี้ ถ้าตอบคำถามนี้ แบบส่งเดช  ง่ายๆ และแฝงฝังอคติ ก็เพราะ “เงิน”   “คนจนหิวเงิน.. “  “เงินของอดีตนายกฯ ทักษิณ ชินวัตร”   แต่ไม่มีใครครุ่นคิดและหาคำตอบให้ลุ่มลึกว่ารากแท้จริงๆ ของการลุกฮือจากคนชั้นล่างคืออะไร ?  อุดมการณ์ที่แท้จริง ซึ่งทั้งหมดนี้ มีพัฒนาการเป็นมาอย่างไร และจะคาบเกี่ยวไปถึงเนื้อหาในกฎหมายรัฐธรรมนูญ อย่างไร ? เรากำลังเห็นการปะทะกันทางสัญลักษณ์ ทางท่าที ไปทั่วทั้งสังคม ดังนั้น กระบวนการร่างกฎหมายรัฐธรรมนูญต้องเกิดขึ้นบนฐานการยึดโยงรอยแยกปริแตกนี้ ไว้อย่างมีนัยสำคัญให้ได้  นอกนั้น สติและปัญญา ที่ไร้อคติ จะต้องค้นหาเหตุและผล อันเป็นแรงผลักดัน ให้ประชาชนลุกขึ้นสู้ อีกด้วย อย่าลืมว่า ระยะนี้เริ่มมีประชาชนออกมาปฏิบัติการเพื่อแสดงออกถึงความชิงชังฝังราก และความรุนแรงนี้กำลังกลายเป็นปัญหาใหญ่ทางการเมือง ในไม่ช้านี้ ความสุขุมคัมภีรภาพของรัฐ ทั้งฝ่ายความมั่นคง และฝ่ายปกครอง โดยเฉพาะกระบวนการยุติธรรม นั้นสำคัญมาก ต้องทำให้รู้สึกว่า รัฐให้โอกาสประชาชนมีเสรีภาพในการแลกเปลี่ยนถกเถียงกันได้และรัฐสมารถรอ ประชาชนพูดคุยกันให้ถึงที่สุด ได้อย่างอดทน  รัฐต้องคุ้มครองสิทธิเสรีภาพและห้ามมิให้มีการละเมิดนี้อย่างจริงจัง  ที่ว่าอย่างนี้มิใช่รัฐคือผู้ส่งสายตาเพิ่งมอง เงี่ยหูวาดระแวงไปทั่ว ยิ่งรัฐบาลจ่ายค่าชดเชยผู้สูญเสียจากเหตุการณ์หนักหน่วง ก็ยิ่งเหมือนราดน้ำมันใส่กองทัพทหารให้ชิงชังขบวนการคนเสื้อแดง แดงเองก็ชิงชังทหาร ทั้งๆ ที่ ทหารก็ลูกหลานชาวบ้าน กลับต้องมาขัดแย้งกัน ในยามนี้ ทหารกำลังกุมสภาพเป็นรัฐทหาร ประชาชนกำลังเกาะเกี่ยวจดจ้องกองทัพ อำนาจรัฐจึงง่อนแง่น  ขาดเอกภาพ ขาดความชอบธรรมมากขึ้นๆ  และมีแนวโน้มอาจจะแตกเป็นเสี่ยงๆ หากรัฐยังเลือกที่จะปกป้องอำนาจ มากกว่าพยายามให้ความเป็นธรรม เท่าเทียมกับชีวิตประชาชน ดังนั้น รัฐธรรมนูญเป็นกฎหมายสูงสุด ที่ประชาชนทุกคนต้องยอมรับร่วมกัน ต้องศรัทธาและพร้อมสละชีวิตปกป้องมันอย่างสุดกำลัง เพราะรัฐธรรมนูญคือสัญญาประชาคม ปราการปกป้องสิทธิ เสรีภาพ และศักดิ์ศรีความเป็นมนุษย์ของประชาชน เป็นลายลักษณ์อักษรที่ยอมรับการก่อร่าง รูปรัฐ อำนาจ และกลไก ถ่วงดุล ตรวจสอบ เอาไว้สูงสุด ดังนั้น  การร่างรัฐธรรมนูญ ในสภาพที่สังคมขาดสติ ไร้ปัญญา ไร้จิตวิญญาณประชาธิปไตย ทำให้การไตร่ตรอง พูดคุยและยอมรับกันไม่เกิดขึ้นอย่างที่พึงจะเป็น ความฝันที่อยากจะได้รัฐธรรมนูญที่ดี ที่ถูกยอมรับ ถูกปกป้องก็ยิ่งริบหรี่ วันนี้  การเมืองไทย ภายใต้การนำของรัฐบาล นายกรัฐมนตรียิ่งลักษณ์ ชินวัตร จะต้องอดทน รีรอและเปิดพื้นที่ สร้างเวทีให้ประชาชนพูดคุยกันให้มาก  ทหาร ข้าราชการ ทุกเหล่าฝ่ายจะต้องมีใจเที่ยงธรรมเน้นข้อเท็จจริง ใช้สติปัญญาคลี่คลายให้กระจ่าง อย่าแฝงวาระซ่อนเร้น และเห็นแก่อนาคตบ้านเมือง ประชาชนชาวไทยให้มากๆ ประชาชนเองก็เช่นกัน…  จะอดทนและเดินต่อ หรือจะเอาให้แหลกลาญกันไปข้าง ?