สงครามการค้า

15 21 Feb 2025

 

 

วันนี้ ผมได้เปิดประเด็น เรื่อง “รวมกันเราอยู่ หรือ ตายหมู่ กันมากกว่า ?” นำเสนอหัวข้อ ในกลุ่ม ผู้ประกอบการไวน์ รายย่อย หรือ ระดับชาวบ้านๆ ที่สะสม เชิญชวนจากการได้พบกันที่เมืองทองธานี ชวนมาเข้าก๊วนกัน รวมกลุ่ม เพื่อหาหนทาง ก้าวเดิน หรือยืนให้ได้ ในโลกธุรกิจ

 

ต้องบอกว่า การต่อสู้กันจริงๆ ในสนามการค้าแบบทุนนิยม นี้ไม่ง่ายเลย โดยเฉพาะทุนนิยมที่ไม่ได้เสรี แบบไทย ทุนนิยมแบบมีฝ่ายผูกขาด หรือ ครองตลาด ทุนนิยมแบบมีรัฐ ลงนาม ให้สิทธิเศษ สินค้าต่างประเทศ หรือบางปรพเทศ  ให้ได้สิทธิพิเศษ ได้เปรียบคนไทย คนในชาติ สังกตไม่ยาก ครับ ไปรีวิวดูตามห้างสรรพสินค้าหรือซูเปอร์มาเก็ตเลย ว่ามี ไวน์ไทย โดยเฉพาะไวน์บ้านๆ สักแบรนด์ ไหม ? ไม่มีครับ !!

 

นั่นคือเหตุผลว่าทำไม เราด่ำดิ่ง ล้มลุกคลุกคลาน และไปไม่รอด ในสนามการค้า หลายสำนัก จึงต้องเดินตาม ตลาดราชการ และกลายเป็นผู้ประกอบการ เชื่องๆ ที่อ่อนแอและต้องพึ่งพิง ตลอดเวลา ในขณะที่ตลาดจริงๆ ห้ำหั่นกัน ทั้งด้วยราคา คุณภาพ และแรงกระแทกของการโฆษณา ซึ่งเขาทำได้เพราะมีทุน ผลิตด้วยเครื่องจักร ที่ทันสมัย ได้คุณภาพกว่าด้วยเทคโนโลยีและความเหนือกว่าด้านวิทยาการ หรือ ความรู้ด้วยวิทยาศาสตร์ไวน์

 

แต่เรา ผู้ประกอบการน้อยๆ ทุนน้อย ทำมือ ทำจากวัสดุ อุปกรณ์ บ้านๆ ที่พอมี จึงยากที่พัฒนาทั้งคุณภาพ รูปลักษณ์ และการรุกตลาด ด้วยสื่อโฆษณาได้ หรือ ไม่กล้าพอจะเผชิญกับค่าจับ ปรับ ที่แสนแพง ทำให้เรากลัว ไปหมด และพยายามให้ฝ่ายรัฐ มีมาตรการ คุ้มครอง เพื่อให้โอกาส ประชาชนคนเล็กคนน้อย ได้สะสมทุน เครื่องมือ เครื่องจักร ประสบการณ์ เพื่อออกไปต่อสู้ในสนามการค้าได้

 

ทุกวันนี้ เราจึงอยู่ในสภาพ ตายไม่ตาย โตไม่โต ทางรอดเดียวที่พอคิดออก คือการปลุก หัวใจคนไทย ให้หันมานิยม สนับสนุน บริโภค เพื่อต่อสู้กับทุน หันมาสร้าง ความหมาย ความสำคัญของสินค้า ว่าทำไม เราต้องซื้อ และต้องสู้ !!

 

ก็เพื่อให้ พวกทุนน้อยๆ พวกไม่มีทุน ที่เป็นคนไทย เป็นชาวบ้าน เป็นผู้ประกอบการในท้องถิ่น สามารถยืนได้ ยืนเพื่อสร้างโอกาสทางเศรษฐกิจให้คนในท้องถิ่น กระนั้น ถนนไม่ได้โรยด้วยกุหลาบ สิ่งที่ผมพยายามนำเสนอเพราะตอนนี้กระแสตลาดไวน์ โดยเฉพาะไวน์ผลไม้ไทย ขยายเติบโตเร็วมาก การทำตลาด รุกตลาด แรงและเร็ว ทั้งราคา แพ็คเกจ หรือ รูปลักษณ์ และการทำสื่อโฆษณา ไม่นับรวมกลยุทธการตลาด แบบจ่ายปลายทาง ซึ่งเรา ตายสนิท!!

 

ผมไม่รู้ว่า ผู้ประกอบการน้อยๆรายย่อยทั้งหลาย มองเห็นสถานการณ์นี้ไหม และมีแผนรับมือของตัวเองอย่างไร แต่ผมแน่ใจว่า เราต้องทำอะไรสักอย่าง ทั้งร่วมกัน (ร่วมกันเราอาจจะรอด) และแยกกันต่อกร เพื่อดึงกระแสนิยมคนไทยไว้ให้ได้ รวมถึงต้องหาทาง และ หาทุน มาพัฒนากระบวนการผลิต คุณภาพรสชาติ และ แผนการตลาดเชิงรุก ร่วมกันให้ได้ ปัญหาตอนนี้ คือ เรามองไม่ออกเลยว่า รัฐบาลไทย จะมีใครมีวิสัยทัศน์มากพอจะมองเห็น และรีบเร่ง ออกนโยบายส่งเสริมได้บ้าง รวมถึงภาคราชการเอง ก็อ่อนแอ ถูกกลืนไปกับพิธีกรรมดูแลสินค้าทางอำนาจ จนหมดแรง หมดงบ หมดพลังความคิดสร้างสรรค์ ที่จะผลักดันสินค้าไทย ใหม่ๆ ออกไปต่อสู้แย่งชิงผลประโยชน์ รายได้ จากตลาดผู้บริโภค

 

ปีนี้ สำหรับผมจึงเป็นปีของการครุ่นนึก ว่าเราจะเดินยังไงต่อ มันดูริบหรี่ แทบจะทุกช่องทาง และทางรอดเดียวที่ เราพอจะหวังได้ คือ ทำยังไงให้คนไทย หันมาสนใจไวน์บ้านๆ อย่างน้อยๆ ก็สักระยะหนึ่งเพื่อให้เกิดการสะสมทุน ตมาพัฒนาสินค้า กระบวนการผลิตเพื่อความเข้มแข็ง ให้เราออกไปต่อสู้ในสงครามการค้า การค้าของโลกทุนนิยมเสรี...