ดองแร็กแก้จน (2) : ตลาด

222 05 Nov 2024

 

หลังจากที่ตัวเองผันมาทำการค้า ผมก็เริ่มแน่ใจว่า โลกปัจจุบันนี้ ไม่ใช่โลกของคนหาอยู่หากิน แบบเมื่อ 30 หรือ 40 ปีก่อนแล้ว ส่วนหนึ่ง ก็เพราะทรัพยากรธรรมชาตินั้นร่อยหรอ ส่วนหนึ่งวิธีการล่า ก็ปรับเปลี่ยนรูปแบบ ใช้เครื่องมือ เทคนิคมีประสิทธิภาพมากขึ้น เอาเปรียบธรรมชาติมากขึ้น และ ได้ผลลัพธ์ ที่เกินพออยู่พอกิน หมายถึง ล่าเพื่อขาย เพื่อจำหน่าย กันมากขึ้น

 

ความจน ที่น้อยจะขบคิดจริงจัง จึงยังซ่อนอยู่ จนแบบเดิม คือ จนสิทธิ์ จนโอกาส จนปัจจัยการผลิต อาทิ ที่ดิน ทุน หรือที่เรียกว่า จนโครงสร้าง แต่ปัจจุบัน คือ จนด้วยสติปัญญา จนด้วยศักยภาพ ที่ จะทำ จะนำ เอาความสำเร็จมาอยู่ในมือ เพราะวันนี้ แข่งขันกันรุนแรง คว้าเร็ว กวาดเรียบ บุกลึก รุกฆาต เรามัวแต่ เก้ๆ กังๆ ขัดขวางกันเอง ด้วยกฎหมาย ด้วยการกลั่นแกล้ง ปิดกั้น ผลักไส ด้วยความอิจฉา ใจแคบ ของทุนใหญ่ กิน ทุนน้อยในบ้านตัวเอง สุดท้าย สินค้าจีน เวียดนาม หรือ แม้แต่กัมพูชา เข้ามาคลุมซ้อนทับ นี่ไม่นับ ผู้มาก่อน นาน อย่างญี่ปุ่น เกาหลีใต้

 

เมื่อวาน ผมบอกอาจารย์ เมย์ (ชนกเนตร ชัยวิชา) ที่ดูแลวิจัยเรื่องเมล็ดพันธุ์ ตะเปียงจู ว่า รู้ไหม ตะเปียงจู ทำบรั่นดีได้ แต่ฎหมายก็ไม่ให้ หรือ ทำไวน์ อร่อย หน่วยงานราชการ จังหวัดสุรินทร์ อย่างสาธารณสุข ก็ไม่เปิดโอกาส เรามีทรัพยากร เรามีความรู้ พอจะแปรรูปได้ แต่ กฎหมายไม่เปิด หลายอย่างกฎหมายเปิด แต่กลไก สนับสนุนก็ล้าหลัง สินค้า ผลิตออกมา ก็ไม่มีที่ขาย รอแค่งาน โอท็อป เมืองทองธานี ปีละ 2 ครั้ง ใครจะอยู่รอดได้

 

การพัฒนาเศรษฐกิจ หัวใจ สำคัญ มีแค่ 2 อย่าง คือ ผลิต กับ ขาย ทำอย่างให้ชาวบ้าน ผลิตให้ได้ แล้วก็ขายให้เป็น ทุน ไม่มี รให้ กฎหมายไม่อำนาย รัฐคุ้มครอง สินค้าไม่ได้ มาตรฐาน รัฐ ช่วยดูแล ขอแค่ ชาวบ้าน ลงมือ ทำเอง ช่วยตัวเองก่อน

 

การรอ Event ราชการ นั้น อืดอาด ล่าช้า หลายงาน ก็ล้าหลัง ด้วยรูปแบบเดิมๆ 5 ปี 10 ปี ก็ไม่เปลี่ยน งบก็ถูกตัด คนก็ร่อยหรอ บางตา จนไม่อยากไปกันแล้ว ฉะนั้น  เราก็ต้องเรียนรู้ หัดทำ Event เราเองด้วย ทำง่ายๆ ไปก่อน แล้วค่อยๆ สะสมทุน กำลัง ความน่าเชื่อถือ จากงาน 5 คน 10 คน ค่อยขยับเป็น 100 200

 

งาน “คิดถึงลมหนาว#1” ที่ผ่านมา งานเล็กๆ คนแค่ 200 คน เกิดการ ซื้อขายในค่ำนั้นเกือบ 1 แสนบาท  การออกแบบตลาด หรือ Event ควรจะออกแบบ ให้ซับซ้อนหลากหลาย ตลาดแบบไหน ตอบโจทย์ ความต้องการกลุ่มไหน กลุ่มมีกำลังซื้อเท่าไหร่ การเข้าใจ “ตลาด” ก็เหมือนการเข้าใจ คนซื้อ กับ คนขาย ให้ ไวน์ ไปขายของในตลาดผ้าไหม หรือ ตลาด ออแกนิค ก็กลายเป็นตัวประหลาด ในงาน

การเข้าใจตลาด ก็เข้าใจวิธีการแก้จน ความจนเกิดจาก ไม่มีหนทางอื่น ให้เลือก ทางที่ดีกว่า ทำให้ชีวิตคนไม่สิ้นหนทาง กลับกัน ตลาด ไม่ว่าจะเป็น ตลาด Online หรือ Off line ก็ล้วนแต่มีส่วนสำคัญทำให้เศรษฐกิจขยับ มีการซื้อ มีการขาย การปลูก การจ้างแรงงาน ก็ซื้อวัสดุ บรรจุภัณฑ์ ฯลฯ เยอะแยะตามมา ฉะนั้น หากต้องการกอบกู้เศรษฐกิจไทย โดยเฉพาะ เศรษฐกิจในชุมชนชนบท ก็ต้องกระตุ้นให้เกิด ตลาด หลากหลาย

 

ถ้าจำไม่ผิดงานเล็กๆ ในคืนนั้น (งานคิดถึงลมหนาว #1) แค่เวลาไม่กี่ ชม. ราว 3-4 ชม.  ร้านไก่อบหมูย่างก็จำหน่ายได้เกือบหมื่นบาท ไม่นับร้านยำ ร้านตำ ร้าน BBQ และอื่นๆ

 

ดังนั้น ถ้าเราจะช่วยเกษตรกร เพื่อนพี่น้องเราเราจะช่วยอย่างไร ?     ช่วยกันสร้างตลาด ช่วยกันซื้อขาย ช่วยกันอุดหนุนสินค้า ไทย โดยเฉพาะ DeSimone แล้วเศรษฐกิจบ้านเราจะรอดพ้น ครับ