ทำในสิ่งที่เรารัก นั่นคือความหมายที่แท้จริงของการมีชีวิต

30 09 Oct 2024

ประโยคสั้นๆ ข้างบน นั่น กว่าผมจะเข้าใจก็ปลายทางชีวิตแล้วจริงๆ ชีวิตที่ผ่านมา เราควานหา ความเข้าใจคำนี้มาตลอด ในช่วงวัยหนุ่ม แต่เหมือนยิ่งหายิ่งห่าง และเลือกทำในสิ่งที่ว่าใช่มาตลอด แต่ก็ยังรู้สึกว่า หัวใจเราต้องการอะไรมากกว่านี้ อิ่มกว่านี้ ยิ้มแย้มกว่านี้

 

ตอนกลับมาทำไร่ ทำสวน ปลูกต้นไม้ จริงๆ ก็แอบมีคำถามกับตัวเองว่า ใช่หรอ ?  แบบนี้จริงๆหรอ ? บางคำตอบ ก็ยืนยันว่าใช่ แต่ก็มีคำถามลึกลงไปอีก อาทิ แล้วความปรารถนาลึกๆ อยากมีผลงาน มีตำนานเล็กๆของตัวเอง หละ หรือ มีเรื่องเล่าในวันที่หมดเรี่ยวแรง หละ ในภาพนั้น ไม่ใช่ชื่อเสียง ความร่ำรวย หากแต่คือ การทำให้บางสิ่งบางอย่าง เกิดมีคุณค่าขึ้นมา เหมือนชีวิตเรา เหมือนสติปัญญาเรา

 

วันนี้ (28 ต.ค.67) เป็นวันที่ทีมงานสื่อ และทีมวิจัย ในนามโครงการแก้จน จะลงมาถ่ายทำ เรื่องราว “ตะเปียงจู” และ ชีวิตชาวบ้าน ชีวิตคนที่เก็บ ที่หารายได้จากตะเปียงจู รวมถึงวัมภาษณ์ผมในฐานะ คนหนึ่งที่ผลักดัน ตะเปียงจู “วัชพืช” ในสายตาชาวสวน มาสู่ พืชแห่งความหวัง หรือ พืชเศรษฐกิจ ในรูปแบบ Wine การแปรรูปผลไม้ที่ผ่านกระบวนการหมักบ่ม

 

สถานการณ์ ของตะเปียงจู เวลานี้หลงเหลือน้อยมาก เล็ดรอดอยู่ตามแนวรั้ว ตามหัวไร่ ปลายนา หรือป่าชุมชน บางหมู่บ้านที่ยังพอมีป่าหลงเหลือ ซึ่งน้อยมาก ตะเปียงจูเป็นพืชพื้นถิ่นที่มีผลเป็นอาหารสัตว์ป่าจำพวกนก กระรอก กระแต เป็นองคาพยพที่สำคัญของระบบนิเวศป่าธรรมชาติ ซึ่งปัจจุบันสูญหายไปกับการครอบครองของพืชเชิงเดี่ยวแทบทุกตารางเมตร

 

ในโลกของทุนนิยม คุณค่าที่ยั่งยืนอาจจะต้องอยู่คู่กับมูลค่าทางเศรษฐกิจ การทำให้ตะเปียงจูมีมูลค่าจึงเป็นหนทางหนึ่งในการรักษาพันธุ์พืชพื้นถิ่นนี้ไว้ เช้านี้จึงเป็นเช้าที่รู้สึกอิ่มเอิบใจ นึกถึงภาพวันแรกๆ ที่ผม ตาเพลย เราแบกกระสอบปุ๋ย ลัดเลาะไปตามป่าริมห้วย หาเก็บลูกตะเปียงจูมาลองหมัก ท่ามกลางสายตาหลายคนที่ขบขัน จากวันนั้นที่เรา ก็ไม่รู้อนาคตหรอก เราแค่ทำในสิ่งที่รัก นั่นคือป่า การกลับมาของป่า ป่าที่ให้อนาคตเราได้ ในฐานะมนุษย์ร่วมโลกที่ต้องมีกินมีใช้

 

สิ่งที่ทำวันนั้นจากความสุขเล็กๆของคนตัวเล็กๆ กลับกลายมามีความหมาย มีคุณค่าเล็กๆ บนโลกใบนี้ และนี่แหละที่ผมเรียกว่า ความหมายของการมีชีวิต ...