อยากรวย

383 26 Jun 2024

เธอเดินมานั่งใกล้ๆสามี เงียบๆ และหันมาเอ่ยกับผม มีรอยยิ้มแห้งๆ บนใบหน้าเรียบเศร้า ในดวงตานั่น แม้ว่าอยู่ใต้แสงสลัวราง จากไฟฟ้าริมถนนที่สาดเข้ามา แต่ก็เห็นประกายแววตา ที่ดูเหมือนสิ้นหวังลงทุกวัน

“หนูก็อยากมีฐานะเหมือนคนอื่นเขานะลุงไนล์” เอ่ยออกมาสั้นๆ เหมือนว่าทำไม เธอมักเกรี้ยวกราดกับสามี ทำไมเธอทะเลาะกัน อยู่เรื่อยๆ และทะเลาะได้ทุกที่ ผมได้ แต่ยิ้ม เพราะสิ่งที่วาดหวัง นั้น มันยากและมันก็รุมเร้าชีวิต จนทำให้บางครั้ง สิ่งดีๆ สิ่งที่งดงามระหว่างวัยเหือดหายไป

 

ผมเข้าใจความหมายที่เธอเอ่ยนั่น ถ่องแท้เลย หญิงวัย ๓๐ ต้นๆ มีครอบครัว มีลูก เกือบทุกคน ต้องการความมั่นคงในชีวิต ในครอบครัว ความอยาก หรือความต้องการนี้รุนแรง หนักหน่วงและชวนให้ทุกข์กังวลที่สุดในชีวิต  และวัยนี้เองที่นำมาซึ่งปัญหาหย่าร้างมากที่สุด ในขณะที่ผู้ชายทถ้า ๓๐ กว่าแล้วยังวางรากฐานงาน รายได้ ให้ตัวเองไม่ได้ ก็ยากมากขึ้น ทั้งๆที่ ๓๐ ต้น วัยกำลังทำงานหนักได้ทรหด เหนื่อยแค่ไหน พักเดี๋ยวเดียวก็มีแรง แต่ถ้า ๔๐ กว่า หมดแล้วหมดเลย อาบน้ำนอน อย่างเดียว

 

ความอยากมีฐานะ หมายถึง มีบ้าน มีรถ มีเงินจับจ่ายใช้ชีวิต ดีๆ หรือดูดี มีเงินพาลูกๆ ไปกินข้าวนอกบ้านบ้าง พาไปทะเล ไปนั่งชิลที่ไหนสักแห่ง มีรูปลูกๆ อัพเฟส ลงติ๊กต๊อกเหมือนครอบคนอื่นบ้าง

 

ผมอยู่บ้าน อยู่ในไร่ ได้โดยไม่ได้ทุกข์กังวลอะไรนั่นเพราะผมเที่ยวมาค่อนชีวิตแล้ว แต่กับชีวิตที่เติบโต ไม่เคยไปไหนไกลจากบ้าน กลับมีความฝัน มีแรงปรารถนาอยากเที่ยว อยากเห็น  อยากแต่งตัวสวยๆ นี่ไม่ใช่เรื่องแปลกประหลาด อะไร นี่คือรูปแบบชีวิตที่แทบทุกครัวเรือน กำลังพยายามจะมีกัน ทุกคนจึงทำงานหนัก บุกตะลุยไม่หยุดไม่พัก บางครอบครัวที่วางแผนเก่ง ขยัน และอ่านช่องทางจังหวะ รวมถึงมีฐานข้างหลัง หมายถึงพ่อแม่ ที่คอยค้ำชู ช่วยเหลือ ก็จัดการชีวิตได้ดี สมหวัง สำเร็จตามแผน

 

ผมเห็นหลายดวงตามองเพื่อน มองครอบครัวอื่นๆ ที่เขาพาลูกไปเที่ยว ที่นั่นที่นี่ มีของเล่นใหม่ๆ มีเสื้อผ้าสวยๆ ในดวงตานั้น ทั้งอิจฉา ทั้งโกรธเกลียดโชคชะตาตัวเอง บางครอบครัวก็พยายามแล้ว ทำงานหนักแล้ว แต่ก็แค่พอได้มาใช้สอย ซื้อกับข้าวกับปลา และก็ไม่น้อยที่ ยอมแพ้ กลายเป็นคนที่ไม่อยากดิ้นรน เมินเฉยต่อภาพปัญหาชีวิตตัวเอง จมอยู่ในวงเหล้า เฮฮากับเพื่อนไป สนุกสนานไปวันๆ

 

รวย หรือความมั่นคง สำหรับคนชนบท มันยากมาก จะมีบ้านสักหลัง เป็นของตัวเอง ต่ำๆ ก็ ๕-๖ แสน เงินขนาดนั้น มีทางเดียวคือ กู้ คนรุ่นนี้ ได้สมบัติจากพ่อแม่ ไม่มาก ๘ ไร่ ๑๐ ไร่ หรือ ๑๕ ไร่ ไม่เกินนั้น ถ้าย้อนไป ๗-๘ ปีก่อน ก็พอมีเงินเหลือ คิดฝันได้ แต่เดี๋ยวนี้ ทั้งสภาพความแล้ง ยาง หน้าตาย หมายถึง ไม่มีน้ำยางออก บวกกับแล้งแทบทุกปี และราคามีแต่ทรงกับทรุด รายได้จึงแค่พอประทังค่ากับข้าว การจะมีรถหรือบ้าน จึงไกลออกไปมาก หลายครอบครัวที่มีได้ เพราะพ่อแม่ ช่วยส่งเสริม ทั้งนั้น

 

ผมมองดู ชีวิตคนที่นี่ เกือบ ๙๐% ยังล้มเหลวทางเศรษฐกิจ ถ้ามองที่อายุ ๓๐ ต้นๆ เป็นเกณฑ์ ทรัพยากรมีแค่ที่ดิน และการเพาะปลูก ทุกอย่าง กำหนดราคาไม่ได้ ชีวิตจึงมีแค่ ยางพารา มันสำปะหลัง อ้อย โหมมากๆ ก็ทรุด หลายคนล้มป่วย เพราะลุยงานหนักเกินกำลัง
 

ประเทศไม่มีแผนสร้างลู่ทางให้คนในประเทศ ที่อยากมีสร้างโอกาสทางเศรษฐกิจให้ตัวเองมากนัก ทำให้คนส่วนวัยแรงงานส่วนใหญ่ อยู่แบบสิ้นหวัง หรือไม่มีความฝัน สุดท้ายก็เหล้า  ผมเห็นไม่น้อย แม้กระทั่งผู้หญิง ในวัย ๓๐ ต้นๆ แต่กลับดื่มหนัก อยู่กับดื่ม ขับรถผ่านร้านเหล้า ผับ หมูกระทะ คนวัยนี้แทบทั้งนั้น และเกินครึ่งหนึ่งเป็นผู้หญิง

 

ผมครุ่นคิดถ้อยคำเธออยู่พักใหญ่ และรอเธอถาม ว่าทำอย่างไร ถ้าอยากรวย ? แต่เธอก็ไม่ถาม ถ้าเธอรู้จักถาม เธอคงมีโอกาสไปแล้ว เรารวยได้ครับ แต่เราต้องรู้ว่า เรามีศักยภาพ ทำอะไร ได้บ้าง เราต้องรู้จักวางแผน ชีวิต วางเป้าหมาย คิดวิธีหาเงินที่เหมาะสม สอดคล้องกับบริบทในท้องถิ่น และรวย สำหรับคนชนบทอย่างเรา ไม่ใช่ เร็วๆนี้ หรือ ตอนนี้ นั่นมันถูกหวย แล้ว เมื่อรู้จักความสามารถตัวเองแล้ว ก็เลือกวิธีการ วางแผน วางเป้าหมาย แต่ละปี ในระยะ ๕ปี ๑๐ ปี ซึ่งก็คือ เวลา ต้องให้เวลา กับมันด้วย   เพราะที่เขามีๆ กันส่วนหนึ่งพ่อแม่หามาให้ ส่วนหนึ่ง เขารู้ช่องทาง รู้ศักยภาพ หยิบนู้นมาหยิบนี่มาขาย ที่สำคัญ คนที่ทำได้ อย่างหนึ่งเลย คือ มีวินัยทางการเงินสูงมาก แบบว่า เขี้ยวเลยแหละ  อยากมีเงินก็คิดวิธีหาเงิน ไม่ใช่แค่ไปทำงาน (ประจำ) กรีดยาง ปลูกมัน หรือเลีเยงวัว แล้วนอนฝันว่ารวย ไม่มีทาง

 

และวิธีหาเงินได้ง่ายที่สุด คือ ค้าขาย หรือทำธุรกิจ ซึ่งก็แปลก ไม่เคยมีใครถามผมเรื่องนี้ เลย