น้ำตาจระเข้... ตอนที่ 1  กำเนิด web Master

1037 09 Apr 2024

....

ภารกิจของการปลุกปั้นสื่อ เล็กๆ ที่ไม่มีใครนำทางมาก่อน จากเริ่มต้นจริงๆ คือ 2 คน แต่อีกคนขอถอนตัวตั้งแต่เดือนแรกๆ ที่ร่วมงานเพราะว่า ไม่สามารถทำภารกิจนี้ได้ คือ การสร้างสำนักข่าว ThaiNGO และเป็นเว็บท่า ( web Portal )  ผมนะไม่เคยทำข่าวมาก่อน แต่ชอบอ่านข่าว นสพ. ผมไม่มีทักษะ เรื่องคอมพิวเตอร์เลย !!

 จริงๆ แล้วทั้งหมดเป็นความบังเอิญ บวกกับ ความอยากได้เงินเดือนสูงๆ เพราะปริญญาตรีในยุคของผม สตาร์ทคือ 6,300 บาท ซึ่งงานหนังสือพิมพ์ที่ผมทำ ไม่พอยาไส้ ค่าหอพัก ค่าเดินทาง บวกอาหารก็ไม่ชนเดือน แต่เราจะเลือกอะไรได้ ชีวิตลูกชาวนา จบปริญญาจากรามคำแหง

“ไอ้ห่า ทำสักเดือนสองเดือน เขาไม่ออกก็ลาออก เงินเดือนตั้งหมื่นกว่า” ไอ้โอ๊ต ( วีระ อยู่รัมย์ ผู้เจ้ากี้เจ้าการ ) เพื่อนรักผม คนที่แนะนำบรรดาผู้บริหาร ให้รับผมคนหนึ่ง โดยอ้างว่า ไม่รู้คอมพิวเตอร์ แต่มันเขียนได้ ดังนั้น ในทีมมี 2 คน อีกคนคือคนที่เก่งด้านโปรแกรมเมอร์ เขียนโค๊ดได้ ทำเว็บเพจได้ แต่งานนี้ได้ตรงตามแผน เพราะเพื่อนอีกคน ดันชิงลาออกตั้งแต่เดือนแรกๆ ด้วยเหตุผลยังค้างคางานศึกษา ( ปริญญาโท) ทั้งยังไม่จบ

“เอาไงดี..?” อยากได้เงินเดือนหลักหมื่น (12,000 บาท ) ซึ่งสูงมาก ในยุคของผมโดยเฉพาะงาน NGOs ที่บางองค์กร ยังจ้างแค่ 4,500 บาท ด้วยซ้ำ ได้ สัก 4-5 เดือน พอตั้งตัว ผมคิดในใจ งานวันแรก ก็นั่งทำท่า เหมือนเป็นงาน พิมพ์โน่นพิมพ์นี่ โดยไม่รู้ว่าจะพิมพ์อะไร เหมือนกัน เพราะผมพอจะจำวิธีเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ได้  นั่งหน้ามึน ทำท่าเครียดไปจนหมดวันและรอ คนอื่นๆ กลับ เพราะผมไม่รู้วิธีปิดเครื่องคอมฯ พอคนกลับหมด ผมก็แก้ปัญหาด้วยการดึงปลั๊กห้องคอมพิวเตอร์ ( ทั้งแผนก) เช้ามาปรากฏว่า การ์ดจอพังซ่อมไปหลายหมื่น ( ฮ่าๆๆ ) เรื่องนี้ เป็นความลับตราบทุกวันนี้

นั่งมึน ปลุกปล้ำอยู่หลายเดือนจึงเริ่มคุ้นเคยกับคอมพิวเตอร์ แต่ก็ยังติดขัด กับคำสั่งของเครื่องคอมพิวเตอร์ ทั้ง คำสั่งให้ “ซีทุ๊บ” และ การ “โลจิ้น” ผมง่วนอยู่เกือบอาทิตย์ ที่ทำอะไรไม่เป็น จนต้องให้เพื่อน “โอ๊ต” ซึ่งอยู่ทางเชียงราย ช่วยสอน เพื่อนก็พยายามอย่างหนักที่จะเข้ามาหาคำตอบ แก้ไข การใช้โปรแกรมต่างๆ หลักๆ ก็ FTP Front Page และ Photo Adobe เราปลุกปล้ำกันหลายคืน เพราะผมเขียน source code ไม่ได้ เป็นคำสั่งให้ดึงรูปออกจาก FTP มาปรากฏหน้าเว็บ หรือหน้าข่าว ผมไม่กล้าบอกใครในสำนักงาน ว่าผมไม่รู้เรื่องคอมพิวเตอร์จริงๆ แต่แหม เงินเดือน 12000 มันหอมหวนพอให้เราหน้าด้าน!!

“ไอ้ปัญหาซีทุ๊บ มึงอยู่ตรงไหน ว่ะ ?”  เพื่อนผมผู้พยายามจะช่วยอีกแรง ผ่านโลกออนไลน์
“มุมล่างซ้ายมือ”  ผมบอกมัน ซ้ำแล้วซ้ำอีก คืนนั้น ผมตั้งใจจะ Date line กับงานข่าวชิ้นแรก ที่ซุ่มเขียนร่วมเดือน และพยายาม up load เองแล้ว แต่ทำไม่สำเร็จ ( ในห้วงเมื่อสัก 20 กว่าปีก่อน 2542-2543 ) น้อยคนจะรู้หรือคุ้นเคยกับคอมพิวเตอร์   ฟ้าใกล้สว่างแล้ว ผมกับเพื่อน ยังแก้ไขปัญหานี้ไม่ได้
“มึงเขียนให้กูดูหน่อยซิ...”  เมื่อไอ้โอ๊ตเพื่อนผม สุดความสามารถที่จะช่วยผมได้แล้ว
“Setup” ผมเขียนตอบไป
“ไอ้สัส....”  มันคำรามผ่านสายโทรศัพท์ทางไกลถึงผม
“แล้วโลจิ้น มึงเขียนมาดูซิ”  มันสั่งอย่างเดือดดาล
“Login...”
“ไอ้เหี้ย....!!”  มันด่าผมอย่างคุ้ยเคย

......................

ผมปลุกปล้ำ หาวิธีทำข่าวเกือบปี ซุ่มอ่านหนังสือพิมพ์ทุกฉบับ ที่ผมขออนุญาตฝ่ายบริหาร สั่งและรับประจำ ผมอ้างว่า เพื่อให้มองเห็นภาพข่าวทั้งหมด ประเด็นที่สื่อนำเสนอ และ หาแนวทางสร้างสไตล์ข่าวที่เราจะทำ จริงๆ แล้ว คือ ไม่รู้จะทำยังข่าวยังไง ผมไม่เคยทำข่าว

พี่ต้น ( เชษฐา อำพันธ์พงษ์) โค้ชทำข่าว เขียนข่าว และ ไอ้โอ๊ต พี่เลี้ยงงานเรียนรู้วิชาคอมพิวเตอร์และโปรแกรมคำสั่ง สั่งผมขึ้นเชียงรายทันที เพื่อไปฝึกวิชาทำข่าว และ ทำเว็บเพจ 5 วันล่วงผ่าน เหล้าป่าไปหมดหลายสิบขวด ผมก็ยังไม่ได้งานสัมภาษณ์สักชิ้น
“ฮึ๊ยยย... มึงไม่ต้องซีเรียส ไอ้ไนล์ เขียนข่าวง่ายนิดเดียว เดี๋ยวกูสอนเอง”  เสียงพี่ต้นอ้อแอ้  ปลอบใจ ตบไหล่ผมซึ่งนั่งคอตกเพราะฤทธิ์ เหล้าป่า ในขณะที่ไอ้โอ๊ตเดินตุปัดตุเป เอากับแกล้มมาเพิ่ม
“ที่นี่ NGos เยอะแยะ มึงทำข่างทั้งปี ก็ไม่หมด ไม่ต้องห่วง ไม่กลับกรุงเทพฯ ไปหรอก ข่าวมึงทำที่ไหนก็ได้”  พี่ต้น โค้ชงานสื่อมืออาชีพแนะนำ
“เออๆ ... เดี๋ยวกูสอน วิธีอัพโหลด กับ วิธี โลจิ้น เอ้ย... ล็อกอิน ให้ จะได้ทำที่ไหนก็ได้ ขอให้มีอินเตอร์เน็ต”  ไอ้โอ้ต ปลอบบ้าง
“มึงทำกับแกล้มรอกูอยู่นี่แหละ กูมีธุระไปหาพี่แดง ( NGOs ผู้ใหญ่ท่านหนึ่ง) เดี๋ยวกูสัมภาษณ์มาให้พร้อม”  พี่ต้นจัดแจงและจัดการ เพื่อให้ผมลงมือทำกับแกล้มอร่อยๆ นั่นคือ ข่าวชิ้นแรกจริงๆ ของผม