ความทะเยอทะยาน

1732 09 Apr 2024

 

...

เมื่อวานได้สนทนากับหญิงสาวอันเป็นที่รักนางหนึ่ง ( ผมนะรักนางแต่นางไม่รักผมหรอก 5555 ) เรื่องรูปแบบชีวิตของนาง นางตอบผมว่า “นางชอบชีวิตแบบนี้ นางไม่ทะเยอทะยาน” ซึ่งมาจากเหตุที่ผมคอมเม้นการใช้ชีวิตของนางกับวัยกลางคน ที่ยังก่อรูปร่างทางฐานะ การงานการเงินยังไม่ได้

จริงๆ แล้วก็คือความเสือกของผมและความละลาบละล้วงตามนิสัย แต่ผมจะทำเฉพาะกับคนที่ผมรู้สึกว่ารักหรือห่วงใยเท่านั้น ปกติ ผมไม่เอ่ยถามหรือวุ่นวายกับชีวิตใครหรอก ทำไมผมวุ่นวายนะหรือ ? มาๆ มาสนทนากัน

ปกติชีวิตคนแถบนี้หรือชาวบ้าน ชนบท การได้มีงานทำ มีเงินเดือนใช้ ก็ถือว่ามั่นคง ประสบความสำเร็จแล้ว มีหน้ามีตามองคนได้ ส่วนใหญ่มีเป้าชีวิตเท่านั้น แล้วก็ใช้ชีวิตไป ทำงานให้เสร็จไปวันๆ เลิกงานก็เที่ยว สิ้นเดือนก็ช็อป หรือ ออกทริป ตจว. นี่คือ ภาพชีวิตคร่าวๆ ของคนทำงานประจำ ไม่ว่าจะข้าราชการหรือพนักงานต่าง ๆ ถ้าอยากมีอยากสร้างก็ต้องกู้ แล้วก็ผ่อนจ่าย บางคนขยันหน่อยมี ที่ดิน ก็แบ่งเวลาเลิกงาน หรือ ตื่นเช้าไปกรีดยาง ปลูกผัก หว่านข้าว ลงมันสำปะหลัง ก็ว่าไป มีรายได้เพิ่ม อีกทาง หรือ ขายของ ขายขนม อาหาร อื่นๆ ยามว่างยามเย็น

ความทะเยอทะยาน ฟังดูเหมือนตรงข้ามกับคำว่า พอเพียง ที่หมายถึง พอใจ เรา คนชนบทหรือ ชาวบ้าน ไม่เคยถูกสอนให้มีพลัง ให้ตั้งเป้าชีวิต และ ทำงาน ที่มากกว่านั้น หลายแง่มุมกลับมองคำว่า ทะเยอทะยานเป็นภาพลบ คือ ไม่เจียมตัว ไม่พอใจ ไม่รู้ตนรู้ฐานะ กระสันอยาก มีกิเลส!!

สำหรับผม กลับคิดว่า  ความทะเยอทะยาน ควรมีความหมายสร้างสรรค์กว่านั้น คือ คนที่มีพลังชีวิต มีไฟ มีเป้าหมายกับสิ่งที่ทำ ไม่หยุดไม่เหนื่อย อาจจะไม่พอใจกับผลงานกับชีวิต ด้วย  ชีวิตแบบนี้ สิสนุก ไม่จำเจ ไม่จืดชืด ไม่เสียเวลา เยิ่นเย่อ เอ้อระเหย เช้าชามเย็นชาม และนี่คือเหตุผล ว่าทำไม ผมไม่คิดทำงานราชการ ที่เอาชีวิตเอาพลังงาน ความฝัน ความกระตือรือร้น ไปทิ้งในระบบ นั่งก้มไว้ ทำตัวสุภาพกับนาย นายครับ นายขา ท่านคะ  และว้าก กับลูกน้อง หรือ คนใต้บังคับบัญชา อาชีพที่ต้องใส่ชุด เสื้อผ้า  ติดเครื่องหมาย เต็มหน้าอก ยังกะลิเก หรือ หมอลำ ฮ่าๆๆ

"หนูไม่ความทะเยอทะยานคะ" ที่ นางอันเป็นที่รัก ตอบผมกลับบมา สำหรับผมมันคือ การมีแผนการให้ชีวิตเรา (มากกว่ารอระบบหยิบยื่น)  ชีวิตกับวัยที่มากพอสมควร ในแง่หนึ่งหมายถึง ยังเหลือพลังงานไม่มากนักสำหรับการทำงานหนัก อย่างสร้างสรรค์ สร้างผลงาน คำว่า ไม่ทะเยอทะยาน ที่หมายถึง ไม่อยากทำอะไรมากกว่านี้ ทำงานเก็บเงิน วางแผนไปเที่ยว หรือ ซื้อของ และ ไม่ทำตัวให้มีปัญหากะใคร ในที่ทำงาน ก็พอ

สิ่งที่ผมค้นพบกับตัวเอง คือ พลังงานชีวิต ความคิดสร้างสรรค์ ไม่ได้มีตลอด แต่มันได้หดหายไปตามวัย ไปตามสังขารที่โรยรา ความเฉียบแหลม ความฉับไว ด้วยเหตุ นี่เองว่าทำไม ประเทศที่เจริญกว่าเรา จึงเลือกคนหนุ่ม มาเป็นผู้นำ มาเป็นผู้บริหาร หรือ นักการเมือง ในขณะที่เรา เดินตามคนแก่ใกล้ตาย  คอยฟัง คอยรับใช้ รับงาน ทำตาม ซึ่งคร่ำครึ ล้าหลัง ตกยุค ฯลฯ รกเรื้อไปด้วย รูปแบบ พิธีการ ความลำดับชั้น ขั้นตอน ไร้สาระมาก เพราะคนสูงวัยเหล่านั้นหมดสภาพความเฉียบ ความฉับไว แต่ตัวเองมีอำนาจ และอยากให้คนเคารพ ฟัง สยบยอม นี่ คือจุดบกพร่องมากที่สุดของระบบใหญ่ๆ

ผมพยายามบอกนางอันเป็นที่รักคนนั้นว่า วัยกลางชีวิตแบบเธอควรมีเป้าหมายที่ใหญ่กว่าการตื่นไปทำงาน ไปแล้วมีอะไรก็ทำๆ ให้เสร็จ แล้วกลับบ้าน  แต่หมายถึง เราอยู่ในวัยที่มีพลัง มีความเยาว์วัย ไฟหนุ่มสาว มีความเจนโลกมาพอควร รู้จักเข้าใจชีวิต มีเหตุมีผล เป็นวัยของหัวหน้าของผู้บริหาร ที่ตัดสินใจเรื่องสำคัญๆ ได้ ไม่ใช่เดินตามนาย วิ่งซื้อน้ำ หรือ ถือแฟ้มเอกสาร ให้นาย

แต่หมายถึง การมองไปสุดทางชีวิต บ้านหลังเกษียณ ธุรกิจเล็กๆ ในยามชรา หรือ ผลงานต่าง ๆ ที่ตัวเองสนใจ ชอบ หรือ เก่ง ถนัด ผมพยายามให้เธอเข้าใจว่า ชีวิตที่ดูมีเสน่ห์ในการเป็นมนุษย์นั้น ควรมีโอกาสได้ปล่อยพลังสร้างสรรค์ ทำให้โลกเห็น ทำให้เรานี่แหละได้เห็นความสามารถของตัวเอง ผ่านสิ่งที่เราชอบ เราทำได้ ร้านอาหารที่อร่อยขึ้นชื่อ สวนป่าที่โคตรร่มรื่น สวยงาม หรือ ผลิตภัณฑ์ต่าง ๆ ที่ตลาดยอมรับ ฯลฯ  อะไรก็ได้

ผมได้แต่เฝ้ามองชีวิตคนรอบตัว ที่ค่อยๆ หมดพลัง และหายไปในทะเลของกาลเวลา หายไปในหลุมดำของภาระ และหายไปเพราะหมดไฟชีวิต ทำงานไปวันๆ ไม่มีประเด็นสนทนา ไม่มีเรื่องเล่า ไม่มีอารมณ์อะไรที่จะคุยกับใคร นี่คือคนหลายคน ที่อยู่รายรอบตัวผม ยิ่งอยู่บ้านนอก ยิ่งรบเร้าให้รู้สึกว่า ชีวิตไม่มีอะไรเลย ตกเย็นกินเหล้าเปิดเพลงเต้น แหกปากตะโกน

ในขณะที่ผม วันๆ มองหาแต่คนที่มีฝัน มีไฟ ผมอยากพาไวน์ผมออกไปตลาดโลก ผมอยากเปิดตัวผลิตภัณฑ์ใหม่ๆ อยากสร้างโรงงานผลิตถังบ่มจากไม้ไทย อยากแปรรูปไม้ยางพาราทำกล่องบรรจุภัณฑ์ไวน์ อยากทำน้ำมันไพล หรือ น้ำมันนวด ครีมนวดกล้ามเนื้อ เพราะบ้านเราเป็นสังคมผู้สูงอายุ น้ำมันนวดนี่ขาดไม่ได้เลย ผมอยากสร้างอาณาจักร ทางสินค้า สร้างธุรกิจ พอกันทีกับไอ้รูปแบบ ชีวิต จมปลักดักดานกันแบบนี้ !!

  ผมอยากทำ ไปหมด แต่หาใครร่วมไม่ได้ ชวนใครไม่เอา ไม่อยากทะเยอทะยาน ชอบเศรษฐกิจพอเพียง ว๊ากกก เพ้ย....!!!