หาเงินกับสร้างงาน

982 30 Nov 2023

ตลอดชีวิตผมมักคิด แปลกประหลาดไม่เหมือนคนอื่น และอธิบายยังไง คนก็ไม่เข้าใจ ซึ่งผมก็ไม่เข้าใจ ว่าทำไม มันเข้าใจยาก เหมือนผม พยายามบอกใครๆ ว่า บ้านหลังใหม่ ใหญ่โต มันไม่จำเป็น ที่ซุกหัวนอน ไม่ได้ สำคัญกับชียิตมากนัก แต่ ความจริง คือ เกือบทุกคน คิดว่า บ้าน คือ หน้าตา ยิ่งคนชนบท ยิ่งคิดว่า บ้าน คือ ฐานะ มีไว้อวด มีไว้แสดง

ผมนี่ทะเลาะกับแม่ หนักมาก เมื่อก่อน เพราะแกว่า แกอายคนที่ ผมอยู่ในสภาพแบบนี้ บ้านซ่อมซ่อ ครัวเก่าๆ เตาหุงไม้ฟืน ผมไม่มองความชอบ ความสุข ของผมเลย ผมไม่เคยรู้สึกอาย ใครจะมองผมแล้วขำ ยังไงก็เรื่องของเขา ในใจผม คิดกับตัวเองว่า เราเป็นคนดี เราไม่เคยเบียดเบียนใครเราไม่เคย ไปนินทาว่าร้ายใคร นั่นมากกว่า สำคัญ

ผมใส่ผ้าถุงเก่าๆ ใส่เสื้อผ้าขาดๆ ผุๆ เน่าๆ  ใช้เชือกฟางแทนเข็มขัด ผมกลับมีความสุข มากมาย ที่ตัวเองไม่ได้ยึดติด ในรูป ในสังขาร

ผมบอกแม่ว่า มีมองดูบ้านข้างๆ เราสิ หลังใหญ่ หลายล้าน ถามจริงๆ แม่เคยเห็นใคร เดินเข้ามาในบ้าน ไหม ? บ้างหลัง ก็เป็นเจ้านายข้าราชการ แล้วมีใครทักทายหรือทักทายใครไหม ? แม่มองดูบ้านเรา มีแขกเข้าออกแวะเวียนมาเยือน ทุกระดับ มีเสียงทักทาย หัวเราะ แทบทุกวัน ที่เขาว่าผมบ้า เพราะไม่ดิ้นรนเหมือนเขาเท่านั้นเอง รถป้ายแดงกับหนี้เกือบล้าน หาเงินกันยังไง โชคดีที่แม่ผมถียงสู้ผมไม่ค่อยได้ ฮ่าๆๆ

สาระสำคัญของชีวิตคือการมีชีวิตที่สุขสมบูรณ์แบบในบริบทของตัวเอง ควาทุกข์เกิดจากเรามองตัวเองว่าไม่เหมือนคนอื่น ไม่เท่าคนอื่น หรือ ต่ำต้อยกว่า น้อยกว่า เล็กกว่า

เหตุผลเดียวในวันที่ผมตัดสินใจ “ก่อหนี้” คือการสร้างงาน สร้างธุรกิจ เพราะผมมองว่า การทำเกษตรแบบวนเวียน ซ้ำๆ แบบนี้ เราไม่มีแรงยาวนานแบบนั้น ผลพวงจากการโหม ทำเกษตร เพื่อจะมีชีวิตรอดแบบมีกินมีใช้ ให้ได้ ทำให้สังขาร ที่ไม่ได้มีพื้นฐานมาก่อน ทรุดลง การเอาแต่แรงเข้าสู้ ขยันเข้าไว้ ทำไม่หยุด กลับก่อผลร้ายต่อสังขาร 10 ปีที่เพียรทำ กลับพบว่าไม่ตอบโจทย์ เพราะชีวิตผม มีภาระ มีต้นทุน กับรูปแบบชีวิตที่คาดหวังสูงไป อยากให้คนรักภูมิใจ อยากให้เธอสบายในระดับหนึ่ง ฉะนั้น ผมต้องเปลี่ยนวิธีการหาเงิน

อาชีพเกษตร อาจจะเป็นรูปแบบชีวิต ที่เรียบง่าย สงบ กับวิถีชนบท แต่คุณต้องแข้งแกร่ง อดทน ประหยัดและขยัน ต้องอยู่กับความพอใจ ที่เป็นแบบนั้น ซึ่งอัตคัด เป็นปกติ แต่ การค้า เป็นหนทางของการสร้างโอกาส “ทำเงิน” ผมไม่มีพื้นฐาน ไม่มีทุน และสิ่งที่ทำ นั้น เป็นสิ่งใหม่ เป็นเรื่องใหม่ เป็นรูปแบบชีวิตที่ใหม่ เราไม่คุ้น เราไม่เคย เป็นความน่ากลัวที่ทุกคน ไม่กล้าลงมือ แต่เรา พินิจดูแล้ว มันเป็นเดียว !!

เป็นงานที่ใครๆ ก็หัวเราะ แต่ผมกลับภูมิใจ “การสร้างแบรนด์” จากหมู่บ้านเล็กๆ จากคนธรรมดา จากชาวบ้าน ที่ช่วยกันทำ สำหรับผม นี่คือ ภาพที่โคตรงดงาม ถ้าทำได้ คือ ชุดประสบการณ์ที่เราจะบอกเล่ากล่าวขาน ลูกหลานในภาคหน้าได้ ถ้าผมทำสำเร็จ มันยิ่งใหญ่กว่าผม เรียนจบปริญญา หรือ มียศ ตำแหน่งใด ๆ นั่นคือ การสร้างงาน สร้างอาชีพ สร้างความรักความหวัง ให้กับผู้คน ที่มีชีวิตอย่างยากลำบากที่นี่

เรื่องเดียวที่ผม บอกตัวเอง ทุกวัน คือ ต้องอดทน เฝ้ารอ ให้ผลงาน หรือ สินค้าของเรา ถูกพิสูจน์ สร้างการยอมรับ การโฆษณาเป็นเครื่องมือ ร่นระยะเวลาก็จริง แต่คุณภาพ คือ คำตอบสุดท้าย เสมอ และมากกว่า นั้น คือ การเปลี่ยนทัศนคติ ของผู้คน ของสังคม  ทำให้คนเข้าใจว่า เราคิดอะไร เราทำอะไร สินค้า 1 ชิ้น ที่ซื้อเราไป สร้างหรือก่อเกิดอะไร บนผืนแผ่นดินนี้

นี่เองที่ทำไม ผม มักหยอกเย้า คนรู้จัก ว่า ขณะที่คุณโหยหาสังคมที่เท่าเทียม เป็นธรรม ผู้คนยิ้มร่าหน้าใส แต่ คุณกลับ ไม่เคยอุดหนุน สนับสนุนสินค้าท้องถิ่น หรือ ชุมชน หลายคน เสพ กิน ดื่ม ใช้ แบรนด์ดัง แต่ประกาศความหวัง อยากให้คนจนๆ มีชีวิตที่ดี ซึ่ง ไม่มีทาง หลายประเทศสร้างชาติ สร้างเศรษฐกิจได้ เพราะทุกคนมีสำนึกตระหนัก ต่อกัน ญี่ปุ่น เกาหลี เวียดนาม หรือ จีน อินเดีย แม้แต่ ฝรั่งมหาอำนาจ เขาเสพ ซื้อ สนับสนุนสินค้าของเขา

ฉะนั้น สิ่งที่ผมต่อสู้ เพียรพยายาม ทั้งพูดและเขียน และ ปฏิบัติการ ล้วนเพื่อสร้างสรรค์ สิ่งที่เรียกว่า ความฝัน ความหวังของท้องถิ่น แม้แต่ “แค้มปิ้ง ทมอโรย #1” ที่กำลังจัดเล็กๆ แบบ รีบๆ และช่วยๆกัน ก็เพื่อ สร้างสรรค์ ชีวิตคนชนบท มีหลายคนมาก ที่ไปเที่ยวทะเล ไปช้อปปิ้ง ไปใช้จ่าย ฟุ่มเฟือย ได้ทั้งปี แต่ ไม่เคยคิดจะเที่ยวงานบ้านตัวเอง มันช่างน่าเศร้า!!

สำหรับผม ใน 1 ชีวิตที่เกิดมา การได้จุดประกายความหวัง การได้สร้างงาน สร้างโอกาสให้คน คนจนๆ คนชนบทบ้านเกิดผม นั่นมีค่าสูงสุดในชีวิตแล้ว ครับ...