ราคาของการกลับบ้าน

1299 03 Aug 2023

 

....

คนไทยถูกปลูกฝังให้รักบ้าน รักแผ่นดินเกิด และรักญาติพี่น้อง มันเป็นความรู้สึกที่ชาติอื่นอาจจะมี แต่ไม่น่าจะเหมือน มันเริ่มตั้งแต่การถูกเลี้ยงดู ถูกอบรมบ่มนิสัย ผ่านการปฏิสัมพันธ์ การปฏิบัติตามจารีตประเพณี ความเชื่อ การจัดลำดับ ความสัมพันธ์ และการดำเนินชีวิตแต่ละวัน แต่ละวัน วิถีและวัฒนธรรมจึงเป็นเหมือนอาภรณ์ชีวิต ที่ให้ความอบอุ่น ให้ความหมายในการมีชีวิตอยู่ โดยเฉพาะคนชนบทมีสิ่งเหล่านี้แนบแน่นมีความหมายมาก

ดังนั้น การที่ใคร ถือวิสาสะ หรือ บังอาจ ขับไล่ใครไปให้พ้นแผ่นดินเกิด คือ การฆาตกรรมทางจิตวิญญาณ ที่เลวร้ายมาก การอยู่ต่างถิ่นในดินแดนแปลกหน้าต่อให้มั่งมีเท่าไร ถ้าหากคุณกลับบ้านไม่ได้ คุณก็หาความสุขแบบเต็มอิ่มถึงจิตวิญญาณไม่ได้ คนที่ผูกพันแผ่นดินบ้านเกิดมากๆ จึงมีชีวิต แต่ไร้จิตวิญญาณ คือ เคว้งคว้างเป็นเหมือนสัมภเวสี และลึกกว่านั้น ไม่อยากตายในต่างแดน หลายคนที่ไปมีครอบครัวในต่างแดนแสนไกลจึงมีความรู้สึกลึกๆ ว่า อยากกลับมานอนตาย หรือ เฒ่าชราอยู่บ้านตัวเอง ได้ฝังร่าง ได้สดับเสียงพระสวดส่งวิญญาณ และมีญาติพี่น้องมิตรสหายมาร่วมอุทิศส่วนบุญส่วนกุศล

เมื่อ 17 ปีก่อน ประเทศนี้ ถูกทำลายย่อยยับ ทั้งเงินทองและระบอบการปกครอง พังทลายไปถึงรากฐานของคุณธรรม ในการปกครอง เพียงเพื่อ “ไล่” คนๆ หนึ่งออกไปให้พ้น จากนั้น ประเทศนี้ก็ยัง ห้ำหั่นกันไม่หยุด สูญเสียมหาศาล ทำให้ประเทศถอยหลังไปรั้งท้ายในอาเซียน จนไม่อาจจะนับรวมหรือประเมินได้ เพื่อคำว่า “ถอนรากถอนโคน” ระบอบซึ่งถูกสถาปนาจินตภาพขึ้นจากฝั่งฝ่ายที่ชิงชัง และลากประเทศ ลากประชาชนออกไปตาย ไปสูญเสียมหาศาล เพื่อ กำจัดทุนสามานย์ ระบอบทักษิณ คำที่ซึ่งมีความหมายคับแคบ และสุดท้าย ก็หาความจริงที่เรียกว่า ทุนสามานย์ ไม่เจอ กลับกัน ทุนที่สามานย์จริงๆ ก็ยังอยู่ ทั้งผูกขาด และยึดอำนาจทางนโยบายรัฐ ไว้สนองผลประโยชน์ตัว จน ณ วันนี้ ทุนเหล่านี้กลับร่ำรวยมหาศาลจากระบอบการเมือง ที่ถูกกำกับไว้สนองผลประโยชน์ตน และกลุ่มบุคคลที่ยึดอำนาจนี้ยังคงอยู่ อย่างสามานย์มิได้เปลี่ยนแปลงใดๆ

ตลอด 17 ปีที่ผ่านมา ประเทศนี้พังพินาศกับการ ต่อสู้กัน อย่างมิได้สนใจ ชะตากรรมประชาชน หลายคนล้มตาย ติดคุก หลายคนยังหนีหัวซุกหัวซุน หลายคนถูกอุ้มฆ่า !!! สูญเสียทุกสิ่งทุกอย่าง ทั้งสองฝ่าย โดยไม่มีใครเอ่ยคำใดเพื่อพูดความจริง หรือ ขอโทษประชาชน รัฐ ราชการ กองทัพ ฯลฯ ถูกนำมาปฏิบัติการ เป็นเครื่องมือกำจัด กวาดล้าง และร่างกฎหมายอันบิดเบี้ยว ก่อหายนะ ไม่สิ้นสุด แม้ว่ามีการเลือกตั้ง ก็ไม่แก้ไขหรือนำไปสู่ทางออก เพื่อความหวังประชาชนได้ คนพวกนี้ยังเล่นเกมส์ และเอาโชคชะตาประชาชนไปละเลงเกมส์อำนาจ

วันนี้ คนๆ นั้น กำลังจะกลับบ้าน ผลพวงจากการปะทะ ห้ำหั่นกัน จนบังเกิดขบวนการคนรุ่นใหม่ที่รู้สึกว่า มันพอเสียที ประเทศนี้ ผู้คนต้องการการเปลี่ยนแปลง ต้องการความหวัง ต้องการชีวิตใหม่ กลายเป็น 17 ปีของความสูญเสียที่สูญเปล่า เพราะคน 2 พวกนั้นกำลัง จับมือกัน สมยอม สมประโยชน์ และแบ่งอำนาจเบื้องบนกันใหม่ เพื่อครอบหรือ กดทับ ปกครอง ทำลาย ความงอกงามใหม่ของประชาชน

ผมคนหนึ่งที่นั่งมอง ครุ่นคิดและถามตัวเอง ว่า เราควรจะรู้สึกหรือพูดถึงอย่างไรดี กับ คนสองกลุ่มนี้และกับการผสมพันธุ์กันใหม่ของชนชั้นอำนาจ และจะช่วยขบวนการ คนรุ่นใหม่ที่อยากจะเปลี่ยนแปลงประเทศไปสู่ความก้าวหน้า ไปสู่สังคมที่อุดมธรรม อย่างไร

ความโชคดีเดียวของคนรุ่นผม คือ ยังมีชีวิตอยู่ได้เห็น ได้รับรู้ ได้อธิบายให้คนรุ่นใหม่ ให้ลูกหลานได้ฟัง ถึงเรื่องราวอันชั่วช้า อันผิดพลาดของคนจำนวนมากที่ลงถนนเล่นเกมส์ และความโชคร้ายเดียวที่คนรุ่นผมต้องแบกรับ คือ ระบบอำนาจนี้ กำลังจะประสาน สอดรับ หรือสมสู่กัน เพราะไม่ยอมยกให้คนรุ่นใหม่ ความโชคร้ายของผมที่ยังไม่ตายไปให้พ้นๆ คือ ยังมีหน้าที่ต้องต่อสู้ต่อไป ปากท้องก็ต้องดิ้นรนสุดกำลังเพราะทุนสามานย์ ยังผูกขาด กฎหมายที่เขียนขึ้นมาสนองอำนาจ สนองผลประโยชน์ฝ่ายตนยังคงบังคับใช้ ในขณะที่ การเมือง ก็ต้องต่อสู้ ทำให้ประเทศนี้ มีความหวัง แผ่ลงไปถึงประชาชน

นึกถึงหลายคนที่ตายในต่างแดน หลายคนตายและหายสาบสูญ ไม่ได้กลับบ้าน แต่มีคนๆหนึ่งกำลังจะกลับบ้านมา และมีการเตรียมที่ทางที่บ้านอย่างเอิกเกริก ผมนึกไปถึงเราจะเจออะไร จากนี้ไปข้างหน้า ราคาของคนๆ หนึ่งกลับบ้านแพง เหลือเกิน!!!