จินตภาพร่วม...

1313 20 Jun 2023

วันๆ ผมนั่งอ่านกระแสความคิดคน ที่ออกมาปะทะกันในที่สาธารณะ และหาช่อง หาเวลา พูดออกไปบ้าง ว่าเราคิดอะไร   ไม่ได้เชื่อว่า ความคิดตัวเองดีหรอก แต่แค่อยากมีส่วนร่วม กับกระแส ว่า เราคิดกับเรื่องนี้อย่างไร ไม่ใช่เรื่องถูก หรือ ผิด คิดได้เจ๋ง หรือ ทื่อ ทุย แค่พยายามทำให้ การขับเคลื่อนสังคม การเปลี่ยนแปลง หรือ การไชโยโห่หิ้ว อะไรก็แล้วแต่ ไม่ใช่เรื่องของคนอื่น ผมเรียกมันว่า จินตภาพร่วมกันของคน ทั้งสังคม

สถานการณ์ตอนนี้ ถ้าเป็นคนอินกับเหตุการณ์บ้านเมือง ล้วนแต่อยู่สภาวะบีบคั้น มันปรืปริ่ม รุกหนัก กระทกแรง แรงจนแบบบางทีก็อยากระเบิดออกมา อยากคุ้มคลั่ง กู่ตะโกน และวิ่งออกไปแบบเสียสติ ผมว่า หลายคนอาจจะรู้สึกแบบนี้ เหมือนกัน แต่ก็นั่นแหละ ประเทศที่ป่วยไข้ สังคมที่ปัดปัญหาเข้าใต้พรม ไม่รื้อแก้ ไม่คลี่ออก และหาทางร่วมกัน ได้กดมันไว้ ด้วยคำว่า ชาติ สถาบัน หรือ ความมั่นคง ไม่ทำให้ เกิดการขยับก้าว ไปกับทิศทางที่โลกเป็น ประเทศที่ก้มหัวยอมรับ ให้คนบางพวก สุข เสวย และ มีอำนาจล้นเกิน มีอภิสิทธิ์ ตักตวงมากไป และทอดทิ้งให้คนส่วนมาก สิ้นหวัง รับรู้และเจ็บปวดสะสม สะสม สะสม!!!

ถ้ายังกดไว้ สภาวการณ์จะนำไปสู่การพังทลายแบบไม่เหลืออะไร และผมคิดว่า บางคน บางพวก บางกลุ่ม น่าจะเตรียมทางหนีทีไล่ ไว้หมดแล้ว

การเปลี่ยนแปลงเป็นวัฏจักรของสังคม เปลี่ยนไปสู่ยุคที่แสงสว่าง หรือ ไปสู่ยุคที่มืดมน เราไม่รู้หรอก แต่คนที่นำพาส่วนมากก็เชื่อว่า แนวคิดตนนั้นนำไปสู่สิ่งนั้น ภาพนั้น เปลี่ยนแปลงแต่อำนาจ และ คณะหรือผู้ปกครอง แต่อื่นๆ ไม่เปลี่ยน ก็จะลำบาก และไปไม่ถึงฝั่งฝัน เพราะโครงสร้าง รากฐาน วิถีชีวิต ที่สำคัญ ความเข้าใจร่วม คยามฝันร่วม หรือ จินตภาพร่วม มันยังไม่เกิด คนที่ลุกขึ้นนำการเปลี่ยนแปลง ตัวเองอยู่กับภาพนั้นมายาวนาน คิดทุกวัน มองออก ประดิษฐ์ได้ และ ที่สำคัญ เชื่อมั่นศรัทธา ในสิ่งที่ ตนอยากให้เกิด แต่... ก็ต้องเข้าใจว่า คนอื่น ไม่ได้มี แนวคิด ข้อมูล มโนภาพแบบนั้นด้วย จึงไม่เข้าใจ หรือ อาจจะต่อต้าน ต่อสู้

การทำให้สังคมสุกงอม การประทะอย่าง สร้างสรรค์ หรือ ระมัดระวัง หรือ มีขอบเขตในการกระแทก กะเทาะความคิดกัน พอหอมปากหอมคอ ไม่เอาแต่ฝ่ายตัวเองชนะ แต่ ทำความเข้าใจต่อกัน ให้ถี่ถ้วน ครอบคลุม บทเรียนที่ผ่านมา ไม่ว่าจะยุคพันธมิตร หรือ มวลมหาประชาชน  เมื่อฝ่ายกูชนะ กูก็ขย่มใหญ่เลย คนอื่นๆ ไม่ได้เข้าใจ ไม่ได้ร่วม และ ที่สำคัญ ต้องการแค่ชนะ ไม่ใช่การเปลี่ยนแปลง จริงๆ นี่คือ สาเหตุของความ ตกต่ำ อับจน ของการเมืองไทย ณ วันนี้

และเรา ก็กำลังทำอีหรอบเดิมๆ คือ พอชนะก็จะตีต่อ กระหน่ำต่อ ไล่รื้อ สร้างใหม่ให้หมด ไม่ให้เวลา ตระเตรียมความเข้าใจ สร้างภาพใหม่ โลกใหม่ ที่เราจะควรมองเห็นกันทุกคน

เวลาผมอ่าน แต่ละคนเขียน หรือ ชี้นำชี้แนวออกมา ก็ดันไปสุดโต่งแบบนั้น ไม่มีใครคำนึงว่า เรายังจำเป็นต้องอยู่กัน อย่างเข้าใจ หรือเปล่า ? หรือว่า เมื่อตีเมืองหนึ่งได้ ก็ลุกลาม ย่ามใจ ไปเมืองอื่นๆ หรือ เรื่องอื่นๆ รุกหนัก รุกเอา รุกคืบ ไม่หยุดหายใจหายคอ

สิ่งที่ผมเห็นใน ถ้อยคำ ต่างๆ รอบตัวๆ ซึ่งค่อยๆ มากขึ้นๆ คือ ความอึดอัด อึดอัดจากเสียงเย้ยหยันของผู้ชนะ อีดอัดจากความไร้เมตตาต่อความคิดอื่น และที่เห็นวันนี้ คือ การเชียร์ให้เด็กรุกฆาต หักลง ผมว่า นี่เรากำลังใช้ความรุนแรงบางมิติ ทำร้ายกัน หรือเปล่า ผมเข้าใจ บางคนอาจจะบอกว่า แล้วมึงรู้ไหม มันทำอะไรเราบ้าง ? รู้ หรือ ไม่รู้ ไม่ได้เกี่ยวกับการสนับสนุน ให้คุณใช้แบบนั้นคืน

ความคิด ผมยังไงเราก็ต้องสู้ ต้องเคลื่อนไหวไปหน้า เพื่อทำให้ประเทศนี้ มีความหวัง มีชีวิตใหม่ ที่ดีกว่า  แต่บางครั้ง ก็พักบ้าง วางลง ปล่อยให้หายใจ หายคอ ลดบรรยากาศตื่นตระหนก  และ ทำให้เพื่อนร่วมชะตา มองเห็น มีจิตภาพร่วมด้วย