บันทึกโดยครูส่าฝีหน๊ะ สมาน

1138 03 Jan 2013

ครูคณิตศาสตร์โรงเรียนจริยธรรมศึกษามูลนิธิ ตำบลสะกอม อำเภอจะนะ จังหวัดสงขลา www.jariyatham.ac.th ไดอารี่ ดาวหาง กับ การเดินทางตามหาอีหม่าน คำนำ อัลฮัมดูลิลละ ฮิรอบบิลอาลามีน...... หนังสือเล่มนี้เป็นการรวบรวมจากบันทึกประจำวันของผู้เขียนเอง ที่เลือกเฉพาะบางวันมาลงไว้ ผู้เขียนเลือกเฉพาะวันที่มีความรู้สึกแย่ๆ วันที่ถูกทดสอบ วันที่เป็นวันอ่อนแอของเรา วันที่เราให้กำลังใจและปลอบใจตัวเอง เพื่อให้สามารถยืนหยัดและต่อสู้เพื่อให้ผ่านบททดสอบไปให้ได้ เราจะใช้ชีวิตบนดุนยานี้อย่างไรกับโลกสมัยใหม่ที่กำลังกัดกร่อนอีหม่านอยู่ทุกวี่วัน เราจะบูรณาการ การใช้ชีวิตประจำวันให้เข้ากับศาสนาของเราได้อย่างไร เพื่อที่เราจะได้ไม่หลงทาง เพื่อความสำเร็จทั้งโลกนี้และโลกหน้า.... ไดอารี่ของผู้เขียน อาจไม่เหมือนไดอารี่อื่นๆ ตรงที่ผู้เขียนไม่ได้เน้นบันทึกเหตุการณ์ประจำวัน แต่จะบันทึกตรงความรู้สึกประจำวันมากกว่า ผู้เขียนไม่ได้บันทึกว่าเจอเหตุการณ์อะไรในแต่ละวัน แต่จะบันทึกว่ารู้สึกอย่างไรกับเหตุการณ์ทุกๆวัน ผู้เขียนจะเขียนเก็บเอาความรู้สึก เศร้า.....เหงา.....เสียใจ....เหนื่อยอ่อน.....และบันทึกสิ่งที่เป็นกำลังใจ บันทึกเก็บเอาไว้อ่านยามเมื่อวันหลังถ้าเรารู้สึกแบบนั้นอีก เราจะปลอบใจตัวเองอย่างไร ให้เราสามารถยืนอยู่ในโลกดุนยานี้ได้ เพื่อเอาไว้เป็นกำลังใจในการฟันฝ่าบททดสอบของพระผู้เป็นเจ้าต่อไป ทุกครั้งที่ผู้เขียนอ่อนแอ เหนื่อยล้า ท้อใจ ก็มักจะเปิดอ่านไดอารี่ของวันวานอันเก่าก่อน ทำให้ผู้เขียนมีกำลังใจ นึกถึงอัลลอฮฺมากขึ้น ขอดุอาร์มากขึ้น ซึ่งสิ่งเหล่านี้ก็สามารถหล่อเลี้ยงจิตวิญญาณ ให้สามารถยืนหยัดได้อีกครั้ง และพร้อมที่จะต่อสู้กับบททดสอบอย่างทรหดอดทนต่อไป เพื่อจะได้ไปเจอกับพระผู้เป็นเจ้าเเห่งสากลโลก ณ สวนสวรรค์ของพระองค์ อินชาอัลลอฮฺ อัลฮัมดูลิลละ ขอขอบคุณเอกองค์อัลลอฮฺผู้ทรงคอยช่วยเหลือให้หนังสือเล่มนี้สำเร็จลุล่วงไปได้ด้วยพระเมตตาของพระองค์ ขอบคุณที่อัลลอฮฺทรงมอบโอกาสให้ผู้เขียนได้สานต่องานของท่านศาสดา(การเผยเเพร่ศาสนา การดะวะฮฺ)มูฮัมหมัด (ซ.ล.) ผู้เป็นที่รักของบรรดามนุษย์และญิลทั้งหลาย ผู้เขียนหวังเป็นอย่างยิ่งว่า หนังสือเล่มน้อยเล่มนี้จะเป็นประโยชน์ต่อผู้อ่านไม่มากก็น้อย ความดีอันใดที่มีอยู่ในหนังสือเล่มนี้ผู้เขียนก็ขอสรรเสริญแด่อัลลอฮฺ ส่วนความผิดพลาดนั้นเกิดจากตัวผู้เขียนเอง สุดท้ายนี้ผู้เขียนก็ขอวิงวอนต่อพระองค์อัลลอฮฺโปรดทรงเปิดใจให้ฮีดายะห์ และชี้ทางแห่งความโปรดปรานของพระองค์แก่ผู้อ่านและผู้ที่แสวงหาความโปรดปรานของพระองค์ด้วยเถิด อามีน..... ดาวหาง ด้วยพระนามของอัลลอฮฺผู้ทรงเมตตาปราณีเสมอ มวลการสรรเสริญทั้งหลายเป็นสิทธิของพระองค์ ผู้ทรงเมตตาทั้งโลกนี้และโลกหน้า ผู้ทรงอภิสิทธิ์ในวันแห่งการตอบแทน เฉพาะพระองค์เท่านั้นที่ฉันเคารพอีบาดัต และเฉพาะพระองค์เท่านั้นที่ฉันขอความช่วยเหลือ โปรดทรงชี้ทางที่ถูกต้องให้แก่ข้าพระองค์ด้วยเถิด คือทางของบรรดาผู้ที่พระองค์ทรงโปรดปราน มิใช่ทางของบรรดาผู้ที่พระองค์ทรงกริ้วและหลงผิด ...อามีน... วัยรุ่นที่รัก ถึงเธอ...วัยรุ่นที่รัก เธอเป็นวัยที่มีพลัง เธอเปรียบดั่งแขนด้านซ้ายและขวาของศาสนาอันทรงเกียรติ พลังของเธอสามารถขับเคลื่อนและพาศาสนาของศาสดามูฮัมหมัดไปสู่โลกอันกว้างขวางนี้ได้ด้วยพลังของเธอ ถ้าเธอไม่หลงทางเสียก่อน อัลลอฮฺทรงสร้างดุนยานี้ไว้น่าหลงใหลเหลือเกิน ทำให้มนุษย์หลงทาง ลืมทางเดินที่แท้จริง สิ่งแวดล้อมยุคใหม่ สมัยใหม่ ชวนให้หลงใหลน่าใฝ่หา ความงามของดุนยานี้ทำให้มนุษย์ลืมความตายที่กำลังคืบคลานเข้ามาทุกที-ทุกที และมองไม่เห็นความงามของสรวงสวรรค์อันบรมสุข เพราะสวรรค์คงไกลเกินกว่าจะมองเห็นและคงนานเกินกว่าจะรอ แน่นอนความงดงามของสวรรค์เกินกว่าสมองเล็กๆของเราจะจินตนาการไปถึง เพราะนั่นคือรางวัลที่คู่ควรแก่ความบากบั่น อดทน ของบ่าวผู้ไม่ยอมหลงทาง วัยรุ่นที่รัก เธอจะใช้ชีวิตอยู่ในสังคมอันโหดร้ายนี้ได้อย่างไรในเมื่อ มุซียัต คอยห้อมล้อมและกัดกินอีหม่านไม่ปล่อยให้เจริญเติบโต แม้ว่าโลกดุนยาช่างน่าหลงใหล แต่ก็ไม่ได้ยากหากเธอจะต่อสู้กับมัน ไม่จำเป็นต้องหนีแต่เราจะก้าวไปเผชิญหน้ากับมัน แล้วเปลี่ยนวิกฤตให้เป็นโอกาส เราจะต้องบูรณาการอิสลามให้เข้ากับการใช้ชีวิตประจำวันของโลกยุคใหม่นี้ให้ได้ เราหนีมุซียัตแห่งโลกนี้ไม่ได้ เราต้องต่อสู้กับบททดสอบ ไม่ใช่หนีเข้าถ้ำไปซิกิรเพียงลำพัง โดยไม่สนใจว่าลูกหลานมุสลิมจะอยู่กันอย่างไร ไม่สนใจว่าอิสลามจะตกต่ำแค่ไหน วันรุ่นที่รัก ถ้าเธอเป็นผู้ป่วยเสียเองแล้วใครเล่าจะมาเยียวยารักษาเธอ ดังนั้นวันนี้เธอจงรีบเก็บเกี่ยวและเตรียมพร้อมที่จะเป็นผู้ใหญ่ในวันพรุ่งนี้เถิด.... วันศุกร์ที่ 7 เดือน เมษายน พ.ศ. 2549 ดาวหาง อัลลอฮฺผู้เป็นเจ้าของทุกสิ่งทุกอย่างทั้งที่มองเห็นและมองไม่เห็น แล้วฉันก็ได้เรียนรู้ว่า ความยากลำบากไม่ได้สร้างความคับแค้นใจอะไรให้กับฉันเลย มีแต่จะทำให้ฉันเห็นถึงความเมตตาอันยิ่งใหญ่ของอัลลอฮฺ มันช่างกว้างขวาง....กว้างเหลือเกิน หาขอบเขตจำกัดได้ยาก....เพราะมันไม่มี เมื่อการทดสอบมาถึง ขณะที่ฉันนั้นหมดหนทาง ไม่มีทางออกมืดแปดด้านนั้น ฉันไม่เห็นทางไหนเลยมีแต่ทางที่ไกลลิบและเป็นไปไม่ได้ แต่สถานการณ์และเวลาก็บังคับให้ฉันนั้นเดินไป ฉันเดินไปแบบคนเลื่อนลอย เพราะมันคงไม่มีทางออกอีกแล้วฉันเดินไปจนสุดทางตัน ฉันอยากจะร้องไห้จังเลย หลังจากที่หยุดมองกำแพงอันว่างเปล่า(ฉันบ้าหรือเปล่าที่เดินมาจนก้าวสุดท้ายก่อนชนกำแพง)แต่...บนกำแพงมีตัวหนังสือจางๆบอกทางออกให้ฉัน แท้จริงทางออกของปัญหา ฉันถือมันอยู่นั่นเอง แล้วกำแพงที่กั้นอยู่รอบๆฉันก็พังทลายลงสิ้นฉันยิ้มเกือบจะหัวเราะด้วยซ้ำ ฉันดีใจที่อัลลอฮฺทรงคอยรับฟังดุอาร์ที่แผ่วเบาและทรงช่วยเหลือฉันอยู่...อัลฮัมดูลิลละ…ขอบคุณพระองค์อัลลอฮฺ เพราะการถูกทดสอบทำให้เรานึกถึงพระองค์มากขึ้น รำลึกถึงอัลลอฮฺมากขึ้น ขอความคุ้มครองจากพระองค์บ่อยขึ้น ขอให้พระองค์เปิดใจ ขอให้พระองค์ชี้ทาง ฝากปัญหาไว้กับพระองค์ เชื่อมั่นมากขึ้น ศรัทธามากขึ้น รักพระองค์มากขึ้น เมื่อเธอรักพระองค์แล้วอะไรๆ ก็ไม่สำคัญเพราะพระองค์ผู้เดียวก็เพียงพอแล้วสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง... วันอังคารที่ 16 เดือนพฤษภาคม พ.ศ. 2549 ดาวหาง ปีแรกของการทำงานเป็นครู ไม่ว่าจะเป็นกลางคืนอันมืดมิด หรือกลางวันอันแสนยาวนาน แต่ถ้าขาดการรำลึกถึงอัลลอฮฺแล้ว มันก็เหมือนเวลาไม่ได้หมุนไปฉันยังคงอยู่ที่เดิม ฉันหาทางออกไม่เจอ ฉันเหนื่อย ฉันล้า ทั้งๆที่เวลาก็ได้เดินไปอย่างรวดเร็ว พระองค์ทรงมอบหน้าที่มากมายให้แก่บ่าวผู้นี้ ล้วนแล้วแต่เป็น......แต่ก็ไม่เป็นไรเพราะบางทีฉันอาจจะหมดเวลารับใช้พระองค์ในไม่ช้านี้แล้วก็ได้ ฉันจึงต้องทำทุกอย่าง ทำให้หลายๆอย่าง ก่อนจะกลับไปหาพระองค์ บางหน้าที่ก็เป็นการแบ่งเบาภาระของผู้อื่น บางหน้าที่ก็เป็นการตกแต่งดอกไม้แห่งศรัทธาสู่สังคมมุสลิม บ้างทีฉันก็คิดถึงเงินเดือนในระบบราชการที่ดีกว่า บางทีฉันก็คิดถึงความเมตตาของพระองค์ ฉันเลือกที่จะตกลงมาในบ่อที่รกร้าง ในเมื่อฉันเลือกที่จะลงบ่อนี้แล้ว ฉันก็ต้องสู้กับทุกอย่างที่ฉันเจอ ฉันไม่ได้เดินลงไปในบ่อเงินบ่อทองนี่นา ดังนั้นฉันคงใช้ชีวิตแบบอยู่ในบ่อเงินบ่อทองคงไม่ได้ ฉันไม่ได้เดินทางตามหาสวรรค์อันบรมสุข แต่ฉันเดินทางตามหาความเมตตาโปรดปรานและความใกล้ชิดอัลลอฮฺ ฉันอยากรำลึกถึงพระองค์ทุกวัน ฉันอยากร้องไห้ทุกครั้งที่ได้รำลึกถึงพระองค์ทุกๆวัน แต่ฉันก็ทำได้ไม่ทุกวัน เพราะฉันนั้นอ่อนแอ ความอ่อนแอของฉันมันทำให้ฉันคิดถึงบ่อเงินบ่อทองที่ว่า แอบจินตนาการถึงบ่อที่ฉันไม่ได้เลือก ฉันนั้นอยากได้ความเอ็นดูเมตตาจากพระองค์มากกว่าผลบุญมหาศาลเท่าภูเขาซะอีก โอ้อัลลอฮฺโปรดเมตตาข้าพระองค์ด้วยเถิด .... วันพุธที่ 21 เดือนมิถุนายน พ.ศ. 2549