เหล้า ปืน และความตระหนกในสังคมไทย

715 06 Oct 2023

เป็นไปอย่างที่คาด “อีรอบเดิม” มีคนเมาขับรถชนคนที ก็ออกมาตรการที คนที่ดื่มดีๆ อยู่บ้าน หรือ ดื่มแต่จัดการตัวเองได้ ก็พลอยซวยไปด้วย มาเรื่องปืน มีคนกราดยิงที ก็ซวยที ไอ้คนที่จะมีไว้ป้องกันตัวเอง หรือ ปกป้องทรัพย์สินก็พลอยลำบาก แล้วก็เงียบไป รอเกิดเหตุการณ์ใหม่ ก็ออกมาด่ากันใหม่ แล้วก็โทษ “เหล้า” โทษ “ปืน” นักกาเมือง ก็เล่นตามน้ำ ออกแอ็คชั่น ขึงขัง ออกระเบียบ กฎหมาย ครอบๆ จั๊กอะไรดอก ฮ่าๆๆ

รากลึกของปัญหาจริงๆ ไม่มีใครถาม ไม่มีการถกเถียง ศึกษาวิจัย ว่า มูลเหตุสำคัญหรือ อะไร ? แต่ก็มักคิดว่า บทลงโทษ การมีกฎหมาย มีตำรวจ มีการกวดขัน เข้มงวด จะแก้ปัญหาได้ และอุ่นใจ เหล้าอยู่ในขวด กินอยู่ในบ้าน หรือ ปืนอยู่ในตู้ ในลิ้นชัก มันออกมายิงคนไม่ได้ และคน ถ้ามันจะบ้า มันไม่ได้กลัว หรือ รู้สึกว่ากฎหมายจะน่ากลัว กลับกัน การมี การกฎหมายที่ใช้กับประชาชน แต่ตำรวจ แบกปืนเดินให้ว่อน  ความรุนแรงรูปแบบต่างๆ เกิดทุกวัน รอบตัว ในสื่อ ในมือถือ ในครอบครัว โรงเรียน ร้าน ผับ บาร์ หรือแม้แต่ในสถานีตำรวจ มันจะลดอะไรได้ แค่ความเชื่อ ความรู้สึก ของคนที่ขลาดเขลาและกลัว!!!

สังคมไทย เป็นสังคมที่ไม่ยอมเอ่ยถึง กระบวนการหล่อหลอม ตั้งแต่ครอบครัว ชุมชน โรงเรียน ส่วนมาก จัดการปัญหาด้วย “อำนาจ” มากกว่า กระบวนการสร้างสำนึก ตระหนัก ก่อนจะไปตระหนก อำนาจและความรุนแรงรูปแบบอื่นๆ มีมากขึ้นทุกวัน ความห่างเหิน ความบกพร่องในความรักความอบอุ่น ความทอดทิ้งจากสังคม คนรอบตัว ความเหลื่อมล้ำ ความมีวัฒนธรรมอำนาจ ระบบอุปถัมภ์ สังคมที่เหยียด ความสัมพันธ์มีชนชั้น ฯลฯ เป็นความรุนแรง เป็นกระบวนการหล่อหลอมสั่งสม ความอึดอัด ปัญหา ความไม่เป็นธรรม เอาพรรคเอาพวก การเพิกเฉยต่อการเห็นคนถูกข่มเหง ฯลฯ ก็ล้วนแต่นำมาซึ่งความรุนแรง ความคุ้มคลั่ง

ความเมา กับ ความระบาย บ้า คือ ผลลัพธ์บั้นปลาย หรือ ผลสุดท้ายที่คน จะเลือกแสดงออก ในชุมชน มีเด็กที่พ่อแม่ ไม่อบรม ( เพราะรักมากเหลือเกิน) เด็ก เยาวชนที่เลี้ยงมาด้วยเงิน อันแสนลำเค็ญ จึงถูกหวงแหนรักและถนอมแบบผิดๆ ยิ่งคนสมัยนี้ มีความรู้ ความคิด เท่ากัน ก็ยิ่งปกป้องผิดๆ ความรักจึงสร้าง “ยุวอาชญากร” เต็มไปหมด ก้าวร้าว ขาดสติ หมกมุ่นและใช้อารมณ์ เอาแต่ใจ เป็นเด็ก เป็นคนที่ไม่รู้สึกเห็นอก เห็นใจ มีเมตตาต่อผู้อื่น สุดท้าย โรงเรียน (ซึ่งก็ใช้วิธีแบบเดิม) ก็เอือมระอา ชุมชนก็เบื่อหน่าย ปิดประตูบ้าน ปกป้อง คุ้มกันแค่ครอบครัวตัวเอง  คนที่เกิดมาใหม่ๆ จากครอบครัวที่ไม่สมบูรณ์แบบ ตกหล่นมากมายในสังคม ไม่มีใครมีมาตรการ

ค่าครองชีพที่สูง ค่าแรงที่ต่ำ รายได้ที่น้อย น้อยลงๆ ซึ่งผลผลัพธ์ก็คือ ต้องทำบานมากขึ้นๆ ยิ่งหนี้สินพะรุงพะรุง เป็นงูกินหาง บ้านเมืองไร้ขื่อแป เจ้าหน้าที่รัฐ กินสินบาทคาดสินบน ความถูกต้องเป็นธรรมไม่นำพา ก็ยิ่งสมรม ปัญหาไม่รู้จะแก้ตรงไหน ทางไหน ยิ่งไปเลือกนักการเมือง พรรคการเมืองที่ ด้อยคุณภาพ ได้ ส.ส.  เทาๆ มาเฟียบ้าง คนขายยาบ้าง คนรับเหมาบ้าง นักวิ่งเต้น เด็กนาย ฯลฯ มาบริหารบ้านเมือง ก็ยิ่งริบหรี่ คนทุกคนก็สนใจแค่กลับมาดิ้นรน เอาตัวเองให้รอด เราเป็นสังคมที่อยู่กันแบบนี้ มาตลอด มาตลอดจริงๆ

ไม่มีใครนั่งสนใจ ครุ่นคิดและออกแบบ ชีวิต วัฒนธรรม วิถี คุณค่า และบรรทัดฐาน ในสังคมใหม่ ทำให้ สังคมนี้ มีความเกลี่ยทุกข์เกลี่ยสุข มีโอกาส มีระบบคุณธรรม ทำให้คนมีความหวัง ทำให้ความดี มีที่ยืน ไม่ใช่เป็นตำรวจ แต่เสือกยื่นปืนให้ฆาตรกร ฆ่าคนดี !!  เหล่านี้ คือ ภาพสะท้อนความล้มเหลวในระบบ ในกระบวนการหล่อหลอมคนในสังคม ไปทหารก็ทหารชั่ว ไปเป็นตำรวจ เป็นฝ่ายปกครอง ก็เลว ขาดสำนึก ไร้ความตระหนัก

ดังนั้น การโทษปืน โทษเหล้า มันสะท้อนความเขลาเบาปัญญา และ เป็นพวกผู้ดีแบบส้นตีนไม่เปื้อนดิน คนทุกข์ก็ยังทุกข์ระทมจนไม่เห็นความหมาย หรือคุณค่าการมีชีวิต คนสบายก็สบายจนมองโลก กันคนละโลก มันต้องถกปัญหากันให้ออก คิดแผนการ ฟื้นฟู เยียวยา สร้างกระบวนการในสังคม เราอาจจะรวยช้าลงมาหน่อย หรือ จนกันอยู่ แต่ก็จนแบบ ชีวิตมีความสุข ความหวัง มีอนาคตร่วมกัน ไม่ใช่ ไอ้หอย ไอ้ห่า หน้าเดิมก็ยังผูกขาด เอาเปรียบ เหยียบหัวคนอื่น ต้องกลาที่จะ ปรับโครงสร้าง อำนาจ สร้างพลังในสังคม รื้อสร้างวัฒนธรรม การดำเนินชีวิต ปรับวิธีคิด วิธีการทำงาน จากนั้นค่อยสั่งการ ไม่ต้องรีบแบบมั่วปัญหา  เห็นภาพชัดๆ แล้วค่อยสั่งทุกกระทรวง ทบวงกรม

ทำให้ประเทศนี้ มีความหวัง ทุกคน มีความหวัง ทำให้ประเทศเป็นประเทศที่ยึดมั่นในระบบคุณธรรม ศรัทธาในหลักการที่ถูกต้อง  ทุกคนมีความหวังกับโอกาส กับสิทธิ์ เสรีภาพ  ไม่ใช่หดหู่ ทุกวี่วันแบบนี้.... ขนาดเลือกตั้ง ชนะคะแนนยังไม่ได้ เป็นรัฐบาล คุณคิดว่า ปัญหาเรื่องเหล้าเรื่องปืน กับปัญหาบ้านเมืองแบบนี้ อันไหน รุนแรงกว่ากัน!!