สิ้นสุดกาลเกษตร

64 04 Jun 2025

มีคนหนึ่ง เอ่ยชมบทสัมภาษณ์ ผมว่า เราจะเก่งและเทียบได้ เหมือน เกษตรกรของอิสรเอล ผมขำก๊าก เลยทีเดียว มันเป็นไปไม่ได้ อีกร้อยปีก็เทียบไม่ได้ นี่คือความจริง ครับ ผมเชื่อแบบนี้ด้วยเหตุง่ายๆ 3 ข้อ คือ
 

หนึ่ง ประวัติศาสตร์ชาติเรา ไม่มีมิติแห่งความเคียดแนกดดัน ไม่เคยถูกฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ ไม่เคยพลัดที่นาคาที่อยู่ บ้านแตกสาแหรกขาด และอยู่ท่ามกลาง ศัตรู คนเกลียดชัง ดังนั้น ความมุ่งมั่น ความจริงจังตั้งแต่สำนึกในชาติ ห่างกันคนละโลก ในขณะที่ไทย มีแค่ประวัติศาสตร์เชิงนิยาย ที่ยกยอราชสำนัก

 

สอง เกษตรกรของเขา แกร่งมาก หมายถึง ประเทศของเขา พัฒนาศักยภาพภาคเกษตรได้สูงมาก เด้กวัยรุ่นอิสรเอล ทำงานช่วยครอบครัว หรือรับจ้าง หรือ โรงเรียนมีวิชาพาเด้กๆทุกคน ลงสวน ไร่ สวน ฟาร์ม เอาจริงเอาจังมาก นั่นหมายถึง สร้างสำนึกเชิงคุณภาพ ในขณะที่โรงเรียนหรือสถาบันการศึกษาบ้านเรา นึกถึงห้องแอร์ เย็นฉ่ำๆ กิจกรรมเน้นสันทนาการ เอาใจความต้องกหารเด็กๆ แบบว่า จนเสียคน ไม่นับรวม ครอบครัวที่เลี้ยงลูกให้เป็นเทวดา ใตรแตะต้องไม่ได้ แต่อิสรเอล เขาให้ทุกบทบาททุกอาชีพ มีความสำคัญกับประเทศ กับภาคเกษตร คืออาหาร สำหรับประเทศที่อยู่กลางทะเลทราย อาหารมีค่าดุจทองคำ เกษตรกรที่นี่จึงมีประสิทธิภาพในการสร้างผลผลิตสูงและ มีรายได้สูง สูงมากพอจะจ้าง เกษตรกรไทย ประเทศที่ทิ้งขว้าง เกษตรกร  ซึ่งปัจจุบันคนไทยนิยมไปทำงานรับจ้างให้ภาคเกษตรอิสรเอล เยอะมาก

 

สาม รัฐ หรือ รัฐบาลอิสรเอล ใส่ใจประชาชน เขามีรัฐ หรือราชการ ที่มีประสสิทธิภาพ และมีการเมืองที่มีคุณภาพ ทำงานเพื่อประเทศชาติ เพื่อประชาชน เกษตรกรของเขา ไม่ได้ใช้แรงงานราคาถูกๆ ผลผลิตของเขามีรัฐบาลคอยสนับสนุน ช่วยซื้อ ช่วยวางแผนทำตลาด ในขณะที่ประเทศไทย แค่เงินกู้ มาแปรรูป ยังขอไม่ได้เลย

 

เมื่อปี 2559-2560 ผมเดินขึ้นลงธนาคาร SMEs อยู่ 2-3 ปี ไม่ได้สักบาท จำยอมเอาโฉนดที่ดินทั้งหมดไปกู้ ทำสินค้าแล้ว ก็ขายไม่ได้ ขายออนไลน์ก็ไม่ได้ โฆษณา บอกกล่าว แจกแจง รส สี กลิ่น ฯลฯ ก็ไม่ได้ งานช้าง สุรินทร์ งานราชการ แม้กระทั่ง เพจประชาสัมพันธ์ของดีเมืองสุรินทร์ อย่าง Surin Best ก้ไม่เปิดพื้นที่ให้ ทั้งๆที่ สินค้านี้ มาจากชาวบ้าน วัตถุดิบในพื้นที่ แรงงานในชุมชน หรือแม้แต่งานวิจัย ก็ลงมาแบบผิวเผิน ปีเดียวย้ายออก ??

 

รัฐแบบนี้ จะเอาอะไรไปเทียบกับอิสรเอล ที่ทุกๆ องคาพยพนึกถึงประเทศชาติ ประเทศชาติของเขา หมายถึง ประชาชน ทุกคน อย่างเท่าเทียม ต่างจากประเทศชาติของไทยแลนด์ ที่นึกถึงคน ไม่กี่ตระกูล แต่สามารถยึดเอา งบประมาณ ทรัพยากร แรงงานราชการ กฎหมาย และเนื้อหาในนโยบาย ไปปรนเปรอจนหมด

 

เมื่อคืนกาแฟหมด ผมเดินลิ่วไปซื้อ กาแฟซองเล็กๆ เพราะผมกินตามฐานะ ตามขนาดรายได้ เกือบไม่พอจ่าย จากเมื่อปีก่อน ซองละ 29 บาท มาปีนี้ 45 บาท ในขณะที่ราคาข้าวเปลือก ยังเท่าเดิม 15 บาท มาเกือบ 20 ปีแล้ว ส่วนราคาอื่นๆ ก็ทรงกับทรุด ยางพารา ปาล์ม มันสำปะหลัง อ้อย ฯลฯ รัฐบาลทุกรัฐบาล ดาดดื่นไปด้วยข้ออ้างสารพัด ค่าแรงยังตรึงไว้แค่ 300 บาท ในขณะที่หมูราคา กก.ละ 180  บาท

 

ตอนนี้ ทุกนาบ้านนอก วิกฤติ ใกล้สูญสิ้นวิถีชาวนา บ้างแปรเปลี่ยนไปปลูกอ้อย ยางพารา มันสำปะหลัง และหรือ ขายทิ้ง หรือถูกยึด เพราะขาดทุนทุกปี ทุ่งนาที่เคยมีรวงข้าวชูไสว มีกุ้ง หอย ปู ปลา ชาวนาอิ่มหนำ บัดนี้ ปูสักตัว หรือ กบ เขียด สักตัวไม่มี สูญพันธุ์เพราะยาฆ่าหญ้า หรือ เคมีเกษตร อีกไม่นานเกษตรกรก็คงต้องทิ้งวิถี ทิ้งจิตวิญญาณ

 

คนไทยที่โหยหา ความเจริญแบบทัดเทียมชาติอื่น ไม่น้อย ไม่คิดแม้แต่จะซื้อสินค้าท้องถิ่น ผมขายผลิตภัณฑ์แปรรูป มาเกือบ 15 ปี ผมจำได้เกือบหมด ว่าใครซื้อบ้าง ด้วยเหตุผลอะไร และใครไม่เคยซื้อเลย

 

สิ่งที่ผมสังหรณ์ และคิดว่าคงอีกไม่นาน ประเทศนี้จะสิ้นสุด กาลเกษตร แน่นอน ครับ....