เรื่องกล้วยๆ ของรัฐบาลกล้วย จากประชาชนชาวกล้วย

131 17 Apr 2025

จริงๆ ผมว่าจะไม่พูดเรื่องนี้แล้วนะ เพราะได้ยินมาหลายวันแล้ว แต่เอาว่ะ ไม่พูดเดี๋ยวจะหาว่า ตกกระแส สำหรับเรื่องนี้ผมว่าสนใจ หลายประเด็น

 

หนึ่ง ประเด็นเรื่องข้าว ราคาตกต่ำ เรื่องนี้ ต้องคุยกันข้าวมาก ตั้งแต่เรื่องข้าวไทย ซึ่งตอนนี้ก็คือมะลิ ของเราคุณภาพตกต่ำ ปัญหาหนึ่งคืองานสนับสนุน วิจัยและพัฒนา ทำงานอ่อนแอ ขาดวิสัยทัศน์ สูญเปล่างบประมาณ เสียโอกาส ปัญหาหนึ่ง คือราคาแพงกว่า ข้างเวียดนาม ข้าวพม่า ข้าวเขมร  ข้าวอินเดีย  ปัญหาสองคือชาวนาไทย ไม่พัฒนาตัวเอง ไม่หาวิธีดีๆ ไม่ทำข้าวที่คนกินต้องการ ข้าวปลอดสาร ข้าวอินทรีย์ ทำข้าวดีๆ ราคาต่ำๆ ปัญหาที่สามคือ กลไก โรงสี ลาน และพ่อค้าคนกลาง ไม่พยายามส่งเสริม คัดกรอง และ ทำราคาให้ชาวนายืนได้  และกลุ่ม ธุรกิจที่ซื้อขายปัจจัยการผลิต ปุ๋ย น้ำมัน เครื่องจักร ฯลฯ ซึ่งพวกนี้ คือ ต้นทุนที่แท้จริง ทำให้การทำนา ต้นทุนสูงกว่าราคาตลาด แล้วมันจะไปรอดได้อย่างไร

 

ปัญหาข้าวยังเป็นปัญหาเรื้อรัง โลกแตก ชาวนา ราชการ ยังดำดิ่งถวิลหาอดีต เรียกร้องราคา แก้ปัญหาผิดหูผิดปาก เงินไปสูญเปล่าแจกค่าไถ ค่าเกี่ยว แจกปุ๋ย กลายเป็นภาระงบประมาณ แผ่นดิน แบบซ้ำๆ ต้องจ่ายไปแล้ว!!

 

สองประเด็นเรื่อง จะเอากล้วย หรือ อะไร ผมเข้าใจ ว่า ท่าน รมต. เสนอเป็นไอเดียทางออก ว่า จะปลูกอะไรทดแทน ชดเชย เพื่อลดพื้นที่ ทำนา อันนี้ ในหลักการเห็นด้วยครับ แต่ท่าน รมต. ต้องไปทำการบ้าน ให้หนักก่อน ดึงหูข้าราชการ แต่ละที่ แต่ละหน่วยมาครุ่นคิด เอาคนมีไอเดียดีๆ มาทำงาน เกษตรกรประเทศนี้ปลูกอะไรก็ได้ ขอแค่ให้มีตลาด ถ้าคิดอะไรไม่ออก ไปทำตลาด มา สำหรับเกษตรกร แค่บอก ว่าจะเอาอะไรกี่ตัน กล้วยกี่ตัน สับปะรด เงาะ มังคุด กัญชา ฯลฯ เอาอะไรบ้างให้ราคาเท่าไหร่ มาสัญญากันเลย เดี๋ยวชาสบ้านปลูกให้ ขอแค่ให้ซื้อจริงๆ

 

อีกอย่างจะกล้วยหรืออะไร ก็ต้องดูพื้นที่ ดูความเหมาะสม สอดคล้อง น้ำ อากาศ สภาพดิน เหมาะไหม และดูอุปนิสัยคน พืชหลายชนิด ต้องดูแลรายละเอียด บางทีพฤติกรรมชาวนา ก็ไม่พร้อมจะปรับตัว ไม่ขยัน คิดหาวิธีใหม่ๆ ดังนั้น  ลงทุนไปก็สูญเปล่าสุดท้ายมาโทษรัฐ หรือราชการ ว่าไม่รู้ไม่เข้าใจ บลาๆๆๆ

 

สาม ประเด็นเรื่องแปรรูป พืชทุกชนิด ต่างอาศัยแอบอิงธรรมชาติ ซึ่งผันผวน บางทีก็ไม่ได้ผลผลิตบางทีก็ล้นเกิน ธรรมชาติผันผวน ตลาดก็ผันผวน มาตรการรองรับ จึงสำคัญ ถ้าล้นเกินทราคาไม่ได้ไม่คุ้มทุน ก็ดันสู่กระบวนการแปรูป สร้างมูลค่า ดังนั้น สนับสนุนปลูกแล้ว ก็ต้องมาสนับสนุน การแปรรูป สร้างแบรนด์ สร้างโรงงานเล็กๆ ในชุมชน สร้างได้แล้วก็มาดูเรื่องแหล่งทุน มาดูเรื่องตลาด การส่งออก การแก้ไขกฎหมายที่เป็นข้อจำกัด หรือ กีดกัน กล้วยทำเหล้า ทำไวน์ได้ รสชาติดีด้วย แต่ติดกฎหมาย หยุมหยิม ไร้สาระ ก็แก้ไขให้หมด แก้ปัญหาทั้งระบบ ต้นน้ำปลายน้ำ ดังนั้น การเอาเงินงบประมาณ ไปแจกเปล่า มีแต่เสียกับเสีย เสียโอกาส แทนที่จะได้สินค้า ได้เงินกลับคืน ได้การจ้างงาน  ได้ความเติบโตทางเศรษฐกิจ แต่กับการมาแจกเปล่า ไม่ก่ออะไรเลย นี่แหละที่เรียกว่า ภาระของรัฐ

 

 

สี่ ประเด็นเรื่องภาระของรัฐ ปัญหาสำคัญคือ ฝ่ายนโยบายหรือการเมือง หรือรัฐบาล พอความรู้ความเข้าใจมีน้อย ก็แก้ไขอะไรไม่ได้ ไม่เปิดสมองรับฟัง อะไรใหม่ๆ แนวทางใหม่ๆ ก็คิดอะไรไม่ออก ก็เลยใช้งบประมาณ หมดไปแบบไม่สร้างอะไร เกษตรกรเอง ก็ขู่เอา เรียกเอา คิดแต่จะเอา ก็ยิ่งไม่พัฒนาตัวเอง ถ้าทำนาทำแล้วแพ้ ชาวโลก ก็เลิก หรือทำเฉพาะไว้กิน ส่วนที่เหลือทำอย่างอื่น อะไรที่ตลาดต้องการ อะไรที่เราสร้างมูลค่าสูงขึ้นได้ แปรรูปเป็น เราเป็นประเทศที่ต้องขับเคลื่อนด้วยเงิน ไม่ใช่ประเทศเกษตรกรรมพอเพียง ประเภทในนามมีปลาในนามีข้าว เราอยู่พอเพียง ซึ่งถ้ามันไม่จริง ก็ต้องกล้าที่จะพูดที่จะมองความจริง

 

คนแก่ก็จะเอาเงินเดือนสามสี่พันบาทก่อนแก่ ก็ต้องทำงานหนัก จ่ายภาษี หาเงินมาเข้าคลังให้มาก ๆ คนหนุ่มสาวจะเอาสวัสดิการรัฐ เด็กจะเรียนฟรี คนป่วยจะรักษาฟรี ทหารจะเอาเรือรบ เอาฝูงบิน ฯลฯ เงินทั้งนั้น ที่ว่ามา  ประเทศ หรือรัฐบาลก็ต้องมีวิสัยทัศน์ไกลๆ ที่จะหาเงิน

 

เรื่องกล้วย ที่ไม่ใช่ กล้วยๆ ยกเว้นในสภา ที่พากันแจกกล้วย เมื่อวานผมก็แจก ให้ ส.ว. ไป เอ้า.. ฮา!!