ความคิดอันยิ่งใหญ่

64 17 Apr 2025

ผมชอบเขียนถึงตาเพลย เพื่อนต่างวัยที่คบหากันมายาวนานมากตั้งแต่ผมกลับมา ริเริ่มกิจกรรมเกษตรบ้าๆบอๆ ซึ่งตาเพลยแก่แอบชอบใจ ลึกๆแกอยากทำแต่ต้านทานกระแส เกษตร แนวหลัก ไม่ได้ ต้องใจว่า วิถีชาวบ้าน การซุบซิบ แซว ต่อว่า หรือเยาะเย้ยถากถาง ขำขัน ซึ่งเป็นรูปแบบหนึ่งของการควบคุมพฤติกรรมคน ตามวิถีคนชนบท คนประหลาด คนชอบทำอะไรไม่เหมือนคนอื่น มักจะถูกล้อเลียน วิจารณ์หรือทำให้อับอาย !!

 

พอผมมาทำ ผมมอธิบาย และผมไม่ได้แยแสสนใจเสียงชาวบ้าน แกเลยชอบ นานวันเข้าก็เริ่มแอบไปดู แอบมาขอไปปลูก บ้าง หรือ รอบนี้ต้นอะไร ปลูกทำไม กลายเป็นความสนุก และเพิ่มความสนิท แกจะคอยไถ่ถาม ช่วยเหลือสม่ำเสมอ  จนวันหนึ่งผมเปลี่ยนแปลงแนวทางชีวิตใหม่ หันมาทำไวน์ ซึ่งหลายคน หัวเราะ เพราะนั่นคือเรื่องใหญ่โตเกินเอื้อมสำหรับชาวบ้าน แต่สำหรับผม นี่แค่เป็นทางออกหนึ่ง ของชีวิตเกษตรกร

 ท่ามกลางคนขำ แกกลับช่วยผมอย่างจริงจัง จิรงใจ เหมือนว่านี่คือธุรกิจ หรืองานของแก ด้วยความที่ผมรู้จักนิสัยใจคอชาวบ้าน  วันหนึ่ง ผมก็ถามออกมาดังๆ ว่า “ถ้าวันหนึ่งผมรวย (หมายถึงผมคนเดียว) จะโกรธหรือน้อยใจ ผมไหม ?”

 

แกหัวเราะ ก๊าก ออกมา!  ท่านประธาน แกชอบเรียกผมแบบนี้ ในชีวิตผม “ทำงานรับใช้คนมาเยอะ ทำให้คนรวยมาทั้งชีวิต ทำไมทำให้คนบ้านเดียวกันไม่ได้ ?”

 

ใช่ครับ ชีวิตเราคนชนบท จะทำอะไร โดยเฉพาะการคิดการใหญ่ เราขาดคนช่วยเหลือไม่ได้ ส่วนหนึ่งเพราะเราคนเดียว ส่วนสองเพราะเราจน คงจ้างทุกอย่าง ทุกครั้ง ทุกคนไม่ได้ ดังนั้น ความสำเร็จของเรา ลึกๆ แล้วก็เป็นความสำเร็จของชุมชน หรือ ชาวบ้านด้วย แต่ก็นั่นแหละ ชุมชนหรือหมู่บ้าน ไม่ใช่ยูโทเปีย ร้อยพ่อพันความคิด บางคนก็อยาก บางคนเฉยๆ แต่บางคนก็ข้องขัด เกลียดชัง ว่าประณาม ว่า “ทำไมต้องไปทำให้ ไอ้ไนล์รวย ?”  ทั้งๆ ที่ตัวเอง รับจ้างอื่น (นอกหมู่บ้าน) มาทั้งชีวิต ปลูกข้าว ยางพารา มันสำปะหลัง ขายให้เจ๊กร่ำรวย แทบทุกตระกูล โดยที่เขาไม่เคยมางานศพ หรือแยแสว่าคุณ มีชีวิตอย่างไร ด้วยซ้ำ !

 

เมื่อวานดูข่าวงาน Big Buriram คืองาน Color of Buriram สำหรับผม ที่แอบมองการเติบโตของบุรีรัมย์ มายาวนาน ไม่สงสัยเลยว่า ทำไมเขาทำงานระดับโลกได้ เพราะความร่วมมือ ร่วมใจ ความตกผลึกมองภาพรวม มองผลประโยชน์ร่วมออก อีแต๋น ทุกคันทั้งจังหวัดพร้อมใจ ออกไปช่วยงาน อป.พร. ตำรวจ พยาบาล ชาวบ้าน ฯลฯ หรือ แม้แต่การระดม ดอกสะแบง สีแดงสด จากทุกต้น ทุกดอก ทั้งจังหวับุรีรัมย์ เขาก็ทำได้ !

 

ความน่าทึ่งที่ผมอิจฉา ไม่ใช่เงิน ไม่ใช่ขนาดงาน แต่คือ จิตใจ คนทั้งบุรีรัมย์ ที่ไม่ได้มาคิดเล็กคิดน้อย ทำแล้วฉันได้อะไร แต่คิดว่า ขอแค่คนบุรีรัมย์รวย จังหวัดบุรีรัมย์ได้ (ภาษี / รายได้) ก็ดีที่สุดแล้ว จิตใจแบบนี้เอง คือจิตใจนฐานของความเจริญ  หันกลับมามองสุรินทร์ งบประมาณ ทั้งหมดยังไปกองอยู่ที่ช้าง กะผ้าไหม หรือบางอำเภอ !

 

ผมจึงชอบความคิดตาเพลย มาตราบทุกวันนี้ เอ่ยปากอะไร ก็ได้ตามนั้น พร้อมทำพร้อมลุย ยังแอบนึกเลยว่า ถ้าผมมีคนแบบตาเพลยสัก 10 หรือ 20 คน รอบตัว ป่านนี้ ภาพ DeSimone คงใหญ่โตโอฬาร น่าเสียดายจริงๆ