ปฏิบัติการแก้ปัญหาความจน ตอนที่ 9 อนาคต คนจน คือ การเมือง

630 30 Mar 2022

เช้านี้ ได้ปลามาพอแกง 6-7 ตัวเขื่องๆ  เท่ากับเมื่อวาน ก็อย่างที่คนแก่มักสอนเรา ถ้าขยันก็ไม่อดกินซึ่งจริง เรื่องนี้ผมไม่เคยเถียง ว่าทรัพยากรบนผืนแผ่นดินนี้ มีพอสำหรับดำรงชีพของคนทั้งโลก  แต่ไม่พอกับคนรวยหรือคนโลภ  แม้แค่คนเดียว 

บางมุม ที่หลายคนพูดเรื่อง เศรษฐกิจพอเพียง หรือ วาทกรรมจำพวก “เงินทองของมายา ข้าวปลาของจริง” หรือ “ปลูก หามากิน เหลือกินค่อยขาย” ผมเข้าใจได้ แต่มนุษย์ไม่ได้แถกชีวิต ดิ้นรนขลุกขลัก เพื่อแค่กิน แต่เพื่อให้มีใช้ มีจ่าย จ่ายในสิ่งที่บีบเค้นบังคับ ว่าต้องจ่าย และมีใช้ เพื่อให้ความเป็นมนุษย์ ของตนของครอบครัว ไม่อับอาย ไร้ศักดิ์ศรีเกินไป ดังนั้น คนจึงทุ่มโถมเรี่ยวแรง สติปัญญา หามาให้มากกว่า แค่พอกิน

ก่อนลงห้วยเก็บกู้ตาข่าย ได้อ่านข่าวไป 2-3 ข่าว เกิดสะดุดให้นึกคิด หลายเรื่อง

ข่าวแรก เรื่อง บริษัทชิโนไทย ฟ้องเรียกค่าเสียหาย 7000 ล้านบาท ที่เอาสถานีรถไฟฟ้ามาเป็นสถานที่ฉีดวัคซีน เรื่องนี้ มันน่าสนใจ 2 เรื่อง คือ ในอนุทิน ชาญวีรกุล หัวหน้าพรรคภูมิใจไทย ในฐานะ รมต.สาธารณสุขและในฐานะแกนนำรัฐบาล และอีกบทบาทหนึ่ง คือ ในฐานะผู้ถือหุ้นใหญ่ บ.ชิโนไทย ?  พูดกันตรงๆ คือ ตัวเองฟ้องตัวเอง เรื่องที่สอง เรื่องบทบาทองค์กรธุรกิจกับความรับผิดชอบสังคม โดยเฉพาะในสถานการณ์ภัยพิบัติ โรคระบาด ซึ่งเป็นเรื่องที่ ประชาชน องค์กรธุรกิจ ทุกคนทุกองค์กรจะต้อง เสียสละ ร่วมมือ และ มีส่วนร่วมนำพาประเทศให้ข้ามพ้นไปจากทุกขเวทนา ต่างๆ

ข่าวที่สอง ข่าวสตอเบอรี่ ปีนี้ราคาร่วงหนัก ( จริงๆก็ข่าวปกตินั่นแหละ ) สตอเบอรี่เป็นผลไม้ในเทรนด์ หรือ เหนือกระแส เพราะราคาแพงอย่างไร คนก็นิยมกินมาก มีเท่าไหร่ไม่พอ แม้แต่แปรรูป ก็ยังขายได้ทั้งปี  อีกทั้ง สตอเบอรี่ สามารถแปรรูปได้หลากหลายมาก รวมถึง ทำไวน์ ก็ดีเลิศ ประเสริฐศรี

ความยากจนของชาวบ้าน หรือ เกษตรกรไทย มาจากความขยัน ซึ่งแรงจูงใจคือ รายได้ คือโอกาสทัดเทียม บริโภค อื่นๆ อย่างที่คนเขามี ทำให้รู้สึกว่า มีตัวมีตน เพราะประเทศนี้ ใครมีเงิน ใครมีอำนาจ ก็มักจะเสกสร้างชีวิตให้เป็นอภิมนุษย์ แล้วใครหละไม่อยากมี ทำให้ชาวบ้าน หรือ เกษตรกร ทุ่มโถมงานหนัก ทั้งแรง ทั้งทุน เพื่อปลูก เพื่อผลิต เพื่อเพิ่มปริมาณ พื้นที่ เพาะปลูกพืชผลการเกษตร ให้ได้มากๆ

แต่ชีวิต คนในประเทศนี้  เรากำหนดโชคชะตาได้แค่เสี้ยวเดียว คือชะตาบนผืนดิน แต่กำหนดราคาไม่ได้ ที่สำคัญ กำหนดแผน มาตรการ รองรับ โชคชะตาไม่ได้ ไม่ได้เพราะ นี่เป็นบทบาทของภาคการเมือง  ซึ่งประเทศนี้ เรามีรัฐบาล ที่เคยมองเห็นจริงจัง เป็นการเมืองที่ ไร้ประสิทธิภาพ และเรามีระบบราชการ ที่ไม่ได้ ดำรงอยู่เพื่อตอบสนองความต้องการประชาชน

ทำให้เรา ชาวบ้าน หรือเกษตรกรอย่างเรา ยากจนซ้ำซาก จนโงหัวไม่ขึ้น จนแล้วจนอีก จน ที่ไม่ใช่เราไม่ขยันขันแข็ง จนไม่ใช่เพราะเรา บริโภคมาก ฟุ่มเฟือย อย่างที่ นักวิชาการราชการประณาม แต่จน เพราะเราอยู่ในประเทศ ในระบบ ในวัฒนธรรมอำนาจของชนชั้นปกครอง ที่ไม่ได้ ใส่ใจนำพา หรือ ทำหน้าที่ของตน เพื่อประชาชนจริงจัง

ในระบอประชาธิปไตย เสียงส่วนใหญ่ คือ พระเจ้า เพราะเป็นระบอบที่ มองคนเท่าเทียมกัน การเป็นเสียงส่วนใหญ่จึงเป็นเสียงที่มีอำนาจกำหนดชะตาประเทศ อันนี้ ว่ากันตามหลักการ นะครับ ดังนั้น คนจน เกษตรกร คนชนบท  คือ เสียงส่วนใหญ่ แม้ว่า ชนชั้นกลาง  หรือ ปัญญาชนกรุงเทพฯ เรียกว่า เสียงด้อยคุณภาพ ก็ตาม  แต่ถึงกระนั้น ถ้าประเทศนี้ยังเลือกระบอบประชาธิปไตย คนจน ก็ยังมีบทบาทสูงในการ “กำหนดผู้ปกครอง” หรือ  รัฐบาล ซึ่งหมายถึง ตามหลักการ คือ กำหนดชะตาให้ตัวเองได้ แต่แล้วทำไม ถึงจน ?

เพราะ เกษตรกร ชนบท ชาวบ้าน ไม่เคยนำพาสนใจจริงจัง ที่จะทำหน้าที่มากกว่า เลือกตั้ง หมายถึง ต้องมีการตรวจสอบ ให้คะแนน อภิปราย บทบาท ผลงาน และ เคลื่อนไหว เรียกร้อง กดดัน วันนี้ ถ้าเราชาวบ้าน หรือ ประชาชนจริงจัง ทำหน้าที่นี้ ดีๆ ทิศทางการเมืองไทยจะขยับ มีพัฒนาการก้าวหน้า ขึ้นทันที

วิธีตรวจสอบ คือ เวลามีสินค้า ราคาตกต่ำ เราจะเห็นมาตรการต่างๆ คำสั่งใน 24 ชม.  ออกมาทันที พร้อมแผนปฏิบัติการ 1 2 3 ไม่ใช่ ลงสื่อไปร่วมอาทิตย์แล้ว ยังไม่มีอะไรออกมา แล้วเรา ชาวบ้าน กับเกษตรกรจน ๆ ก็ก้มหน้า เททิ้งบ้าง ปล่อยทิ้งบ้าง รอฤดูกาลหน้า ก็ปลูกใหม่ หนี้ ค่าปุ๋ยค่ายา ค่างวดรถ ค่าเช่าที่ ฯลฯ ก็ทบไว้ ทำไปทำมา ก็หมดบ้าน หมดที่ดิน หมดตัว พลัดพรากจากถิ่นฐาน มารับจ้าง เป็นคนจนเมือง

วิถีคนไทย คนจน เกษตรกร มีแค่นี้..... จริงๆ และไม่แปลก ที่บางคน โยกย้ายไปฝั่ง โคกหนองนา โมเดล เหตุผลไม่ใช่เพราะเชื่อ ว่าโมเดลนี้จะรอด แต่ อยู่ฝั่งทางนี้ของฟรี เยอะ ครับ...