ร่องรอยชีวิต

826 18 Oct 2021

วันนี้ เริ่มมาตั้งแต่วันวาน ที่ผมผันไปครุ่นนึกคำว่า รอยชีวิต ซึ่งทำให้เรารู้ว่า เรานั้นได้ทำอะไร เพื่อใคร อย่างไรบ้าง จริงๆ ก็จำได้ไม่ถึง 20% หรอกครับ เพราะมีอาการหลงๆลืมๆ เรื่องราวในอดีต เร็วมาก แต่แค่ 20% ที่พอนึกออก ก็มากมาย สำคัญ และ น่าประทับใจ

การนึกย้อน และ เกาะร่องรอยชีวิต ทำให้เรา ไม่พึงพอใจชีวิต ถ้าเราได้ทำเต็มที่ ได้สู้เต็มที่ ได้เต็มที่ทุกอย่าง ไม่ได้ปล่อยให้วันเวลาผ่านพ้นไป เปล่าๆ กับงานที่ทำ กับเพื่อนที่มี กับธุรกิจ กับครอบครัว กับอุดมการณ์เพื่อสังคม กับคนรัก และแม้แต่กับตัวเอง จริงๆ แน่นอน ว่า ผลลัพธ์ที่เกิดขึ้น อาจจะได้ตามคาดหวัง เหนือคาดหวัง และทำให้ผิดหวัง เราก็ได้ทบทวนสาเหตุ ทำความเข้าใจ และทำหน้าที่ต่อชีวิตตนเอง ต่อไปอย่างไม่สงสัย ค้างคา

ร่องรอยคือภาพที่ผ่านมาของชีวิต ทำให้เรารู้ว่า เรามีชีวิตอย่างไร ตลอดเวลาหรือระหว่างที่เราเกาะเกี่ยว ผูกพัน ในแต่ละตำแหน่งแห่งหน ของชีวิตนั้น เป็นอย่างไร บางช่วงเวลา ชีวิตคนเราก็น่าอัศจรรย์ เราได้ทำอะไรไปเยอะมาก ได้เรียนรู้ ได้สัมผัส ได้ผจญ ได้อดทน ได้เสพสุข สำลักนานาต่างๆ เรียกได้ว่า อย่างมีชีวิตชีวา และข้อดีของกลไกความรู้สึก คือเรากำหนด หรือ เลือกได้ ทำให้เราอยู่ได้ด้วยการจดจำ ภาพดีๆ ภาพที่น่าประทับใจ แม้แค่สั้นๆ และ เนิ่นนานมาแล้ว แต่ก็ยังทำให้เรา ดำเนินไปได้

เรากำหนด ให้การจดจำนั้น เลือกจำได้ และทำให้รู้สึกดี ที่ยังมีชีวิต ที่ยังมีเขาเหล่านั้นหรือมีเธออยู่

มีบ้าง บางคนที่ว่าผมจมกับอดีต จริงๆ ผมเลือกภาพแค่บางภาพในอดีต มาจดมาจำ เพราะสำหรับผมอดีตเป็นพลังงาน ขับเคลื่อน ไม่ใช่เป้าหมาย หรือ จุดหมายปลายทาง ชีวิตคนเรามันสมบูรณ์แบบ ก็ต่อเมื่อมันได้ทำหน้าที่ได้ครบ ได้มาก อย่างสำคัญ และจำเป็นได้ โดยเฉพาะหน้าที่ต่อตนเอง ที่จะต้องมีชีวิตเท่าที่จะมีได้ บนเส้นทางกาลเวลา

ชีวิตสำหรับผม ก็เหมือนต้นไม้ มีปลดปลิว มีหักสะบั้น แล้วก็มีผลิดอก ออกผล แตกกิ่งก้าน ซึ่งก็คือ ความหวัง เราแค่ไม่ละเลย ดูดกินอินทรียวัตถุ น้ำ แดด เพื่อหล่อเลี้ยงให้ชีวิต ความรัก ความทรงจำ ก็คล้ายๆ เช่นนั้น คือบำรุงจิตใจ จิตวิญญาณเราให้เบ่งบาน และหอมสะพรั่ง

เมื่อวาน ผมนั่งนึกถึงร่องรอยชีวิต หลายช่วงก็ขาดวิ่น ไม่ประติดประต่อนัก แต่ก็สืบสาว เข้าใจ เป็นรูปเป็นร่าง มาจนถึงบางภาพที่สิ้นสุดลง ปิดฉาก ไม่มีภาพนั้นอีกแล้ว และก็ต้อง เฝ้ารอ ว่า จะผลิแย้มกิ่งใหม่ หรือเปล่า เพราะต้นไม้ที่แก่มีอายุขัยนานแล้ว ความสดความเหมาะสม ด้วยพลังยืนดหยัด ให้อยู่รอด มีสูงกว่า ไม้แก่เช่นเรา

แต่กระนั้น ความหวัง ก็เหมือนห่าฝน ในยามวิกฤติฝนแล้ง ถ้าได้อาบความหวังสัก 1 ห่าให้ชุ่มฉ่ำสำลัก บ้าง ก็คงจะดี ... ผมระลึกถึงภาพร่องรอยได้น้อยลง พร่าเลือน แต่ก็ยังช่วยให้อิ่มหนำ เช่นเดิม อาจเป็นเพราะว่า ผมทานได้น้อยลง นั้นเอง....