อาณาจักรซีพี

2225 26 Jul 2021

การคิดล้มล้าง ทุนนิยม หรือ การคิดล้มล้างซากเดนศักดินา ที่เรามักได้ยินเรื่อย ๆ  บางที ก็เป็นเรื่องน่าขำ (สำหรับคนไทย) และหรือ สำหรับผมด้วย  เพราะมันเป็นไม่ได้ หรือยาก กลับกัน ประเทศนี้เป็นประเทศ ที่เหมาะสม ในทุกๆ ด้าน ถ้าใครจะควบรวม ยึดกุมประเทศนี้ไว้ เพราะมีรากวัฒนธรรม  สำหรับรองรับการขยายตัวของอิทธิพลต่างๆ ได้อย่างปราศจากการต่อต้าน ที่เข้มแข็ง พูดง่ายๆ คือ วัฒนธรรมเราเป็นวัฒนธรรมจำนน สอพลอ และยอมรับง่าย เป็นต้น

คนไทย รับอะไร เข้ามาก็ได้ขอให้รอด หรือ อยู่กับผู้นำแบบไหน ปฏิบัติตัว ยังไงก็ได้ ขอให้รอด ประมาณ ว่า "รู้รักษาตัวรอด เป็นยอดคน"  เราจึงไม่เคยมี ประวัติศาสตร์การต่อสู้ ต่อต้าน โค่นล้ม “อำนาจ”  อะไรจริง ๆ รุนแรง เราชอบการเปลี่ยนแปลงแบบถ้อยทีถ้อยอาศัย ประนีประนอมรอมชอม เราพอใจกับเสรีภาพ อิสรภาพเล็กๆ น้อยๆ แต่ไม่ต้องสูญเสีย
 

เราจึงเป็นประเทศที่เขียนกฎหมายไว้ประดับประดาอวดอารยประเทศ เยอะมากแต่ ไม่ค่อยบังคับใช้ พูดตรงๆคือไม่กล้าบังคับใช้ ไม่ได้ เพราะ คนทำผิด ละเมิดกฎหมาย ส่วนหนึ่งก็ นายทุน ผู้มีบุญคุณค้ำจุน “อำนาจ”  แต่ก่อนก็อาจจะเป็นกษัตริย์ หรือ รัฐ ในปัจจุบัน  ประเทศนี้มีโครงสร้างอำนาจรวมศูนย์ ทุกอย่าง ตัดสินใจที่ส่วนกลาง รับฟัง ปฏิบัติตามคำสั่ง ตามนโยบายของส่วนกลาง เป็นอย่างนี้ มาแต่โบราณ  อีกทั้ง  ชนชั้นปกครองไทย แต่โบราณ เลือกจะยอม อยู่ร่วมรักษาฐานะตัวเอง  มากกว่าสู้ จริงจังเพื่อ คนส่วนใหญ่

เลยกลายเป็นแผ่นดิน ที่ผู้อื่น หรือ ถูกอำนาจแบบอื่น แทรกแซง อยู่เหนือ กฎหมาย เหนือรัฐ เหนือประชาชน มาตลอด

ถ้าไล่เรียงดู กฎหมายต่างๆ  ดูนโยบายรัฐบาล ดูแผนพัฒนาฯ จะเห็นว่า เอื้อไปทาง กลุ่มทุน ชนชั้นปกครอง และเน้นควบคุม บังคับ กีดกัน ประชาชนคนไทย คนรากหญ้า  โดยเฉพาะพวกทุนที่แทรกแซงการเมือง และกำกับควบคุม อำนาจรัฐได้
 

ราชการ เป็น องค์กรที่สร้างขึ้นมาเพื่อ ดูแลความเป็น รัฐฐะ เพื่อปกครอง อภิบาล สังคมประเทศ ให้สงบสุข แต่ที่เห็น ความสัมพันธ์แบบรวมศูนย์ และการให้อภิสิทธิ์ กับทุน ( ที่ค้ำจุนอำนาจ) กลับพบว่า กลไกรัฐ กลายเป็นเครื่องมือสนองประโยชน์ คนบางพวกบางกลุ่ม บางชนชั้นมากกว่า รัฐไทยที่ผ่านมาจึงเป็นรัฐ ที่ทำหน้าที่ คุ้มครองผลประโยชน์ กลุ่มทุนบางกลุ่ม มากกว่าจะกระจายความเท่าเทียมทางเศรษฐกิจ หรือ การปกครอง เราจึงมี รากวัฒนธรรม อุปถัมภ์ และ มีวัฒนธรรมคอรัปชั่นในระบบราชการสูงและเป็นเรื่องปกติ เราจึงเห็นหน้าเดิมๆ ยี่ห้อเดิมๆ แบรนด์เดิมๆ ผูกขาดสินค้า และมีกฎหมายคุ้มครอง การผูกขาด อย่างเข้มแข็ง พินิจได้ จากกฎหมาย เหล้า - เบียร์ และการไม่มีกฎหมาย กำจัดการควบรวมกิจการ ทำให้บางทุน ในเวลานี้ “มีอำนาจเหนือรัฐ” หรือ อาจจะเหนือ ในหลายๆ รัฐ ด้วยซ้ำ

ความพยายามที่จะเป็น นิติรัฐ ที่ทันสมัยเป็นประชาธิปไตย ทำหน้าที่กระจายความเท่าเทียมเป็นธรรม จึงเป็นเรื่องเพ้อฝัน รัฐสมัยใหม่เฉกเช่นอารยประเทศของไทย จึงเป็นได้เปลือกหุ้มภายนอก เป็น modern state หลอก ๆ  เพราะถึงที่สุด ก็ยังเป็นเรื่องคนบางกลุ่มบางชนชั้น เท่านั้นที่ครอบงำ ผูกขาด กีดกัน ควบรวมกิจการ และควบคุมประเทศ นี้ โดยที่ประชาชนได้แค่ก้มหน้า และ จำนนไปวันๆ
 

สมัยหนุ่มเน้า  มีคำหนึ่ง ที่ชอบใช้กันมาก เพื่อกระตุ้นพลังความเป็นปัจเจกชน สร้างอำนาจให้ตนในฐานะประชาชน  หรือ เสรีชน คือ คำว่า อหังการ  การที่ใครพยายามจะสู้รบ กับทุนนิยมหรือ ศักดินานิยม ในสนามวัฒนธรรมแบบไทยๆ ยากมากมาก ๆ

กรณีอาณาจักรซีพี นี่กำแพงปราการยิ่งใหญ่มาก แทรกอยู่ในทุกมิติทุกอณูของสังคมไทย คนไทย ณ เวลานี้ ตื่นมาภายใต้การดูแลด้วยสินค้า บริการ อาหาร เครื่องดื่ม เครื่องใช้ ยานพาหนะ สถานที่ ฯลฯ ทุกอย่าง ด้วยอาณาจักรสินค้าของซีพี  พูดได้เลยว่า ตั้งแต่ครรภ์มารดา ถึงเชิงตะกอน ตอนนี้ ถ้าขาด ก็ขาดแค่พระและสัปปะเหร่อ ยี่ห้อ ซีพี

และถ้าซีพีกับระบอบอำนาจเก่าๆ สอดแทรกประสานกัน ( ซึ่งก็น่าจะเป็นยังงั้น ) เราก็แค่ปลาซิวปลาสร้อย เป็นสัตว์เลี้ยงที่ยังไม่ได้ปรับปรุงพัฒนาสายพันธุ์ ในอาณาจักรของซีพี ก็เท่านั้น

ดังนั้นถ้าจะสู้ อย่างแรกที่นึกได้คือคุณต้องอหังการ เพียงพอที่จะเข้มแข็ง และกล้าที่จะมีชีวิตอย่า